چگونه با وهابی مناظره کنیم؟ (۱۲ نکته مهم)
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همانطور که می دانید وهابیون شیعه را به دلیل توسل و شفاعت و…مشرک می دانند. الان اگر کسی بخواهد با یک وهابی بحث کند باید نکاتی را در نظر بگیرد، رعایت این نکات باعث پیروزی در بحث می شود.
در بحث مناظره ابتدا باید موضع نزاع با وهابیان در مسأله توسل، استغاثه و شفاعت دقیقاً روشن شود. آن چه مشخص است موضع این نزاع توسل، شفاعت و … پس از وفات پیامبر خدا یا اولیاست. پس توسل، شفاعت و…در زمان حیات هیچ مشکلی ندارد.
به تعبیر دیگر: پیش از بررسى ادلّه باید موضع نزاع را به خوبى شناخت؛ چون چه بسا طرفین به ادلهای تمسک کنند تا جواز یا استحباب شفاعت، توسل، استغاثه، را به اثبات رسانند یا آن را نفى کنند اما بحث آنان از موضع نزاع بیرون باشد و ادله آنان فایدهاى نبخشد. هیچ کس از فریقین از سنى وهابى و غیر وهابى و نیز شیعه منکر واسطه قرار داده (شفاعت)، وسیله قرار دادن (توسل) و نیز استغاثه به پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) براى برآوردن حاجت و تبرک به اجزاى بدن و لباس و نیز بوسیدن آنها در زمان حیات پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) نیست. آثار فراوان از سیره و عمل صحابه در زمان حیات پیامبر خدا بر این امور دلالت دارد.
بلکه استغاثه و توسل به سایر انبیاء و اولیاء در زمان حیاتشان جزو سنتهاى جوامع بشرى و عین توحید بوده است که در قرآن نیز مواردى متعدد از آن نقل شده است. به طور نمونه قرآن مىفرماید: «وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا یا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّکَ بِما عَهِدَ عِنْدَکَ لَئِنْ کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنِی إِسْرائِیلَ* فَلَمَّا کَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ یَنْکُثُونَ [اعراف/۱۳۴-۱۳۵] و چون بر آنان عذاب مىآمد، مىگفتند: اى موسى! پروردگارت را به خاطر پیمانى که با تو دارد. براى ما بخوان که اگر این عذاب را از ما برطرف کنى حتماً به تو ایمان مىآوریم و بنى اسرائیل را با تو مىفرستیم* پس چون عذاب را از آنان تا مدتى که باید بدان مىرسیدند برطرف کردیم باز هم آنها پیمان مىشکستند». طبق این آیه، آنان موسى را واسطه قرار دادند تا از خدا بخواهد، خداوند «طوفان، جراد (ملخ)، قُمَّل (کَنَه)، ضفادع (قورباغهها) ودمّ (خون)» از آنان بردارد و خداوند نیز، بنا به درخواست موسى علیه السّلام این گرفتارىها را بر طرف ساخت.
یا استغفار یعقوب علیه السّلام پس از درخواست فرزندان او، همان گونه که قرآن مىفرماید: «قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ* قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ [یوسف/۹۷-۹۸] آنان گفتند: اى پدر ما، براى گناهانمان نزد خداوند استغفار کن که ما خطاکاریم* [یعقوب علیه السّلام] گفت: بزودى براى شما از پروردگارم استغفار خواهم کرد؛ که همانا او بخشنده و مهربان است.» بنابراین، توسل به انسانهاى آبرومند، ریشه در فطرت آدمیان دارد و قرآن نیز آن را امضا کرده است.
درباره استغاثه و توسل به پیامبر اکرم نیز قرآن مىفرماید: «… وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً [نساء/۶۴] و چون آنان که به خود ستم کردند نزد تو بیایند و از خدا طلب مغفرت کنند و پیامبر نیز براى آنان طلب مغفرت نماید، خداوند را توبهپذیر و مهربان خواهند یافت»
بلکه قرآن، انفاق به نیّت صلوات رسول را، در کنار نیّت تقرّب به خدا، عین توحید مىداند و چنین نقل مىکند: «وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَهٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ [توبه/۹۹] از بادیه نشینان کسانىاند که به خداوند و روز واپسین ایمان دارند، و آن چه را انفاق مىکنند مایه تقرّب به خدا و جلب دعاهاى پیامبر مىشمارند آگاه باشید که آن [انفاقها و دعاهاى پیامبر] سبب تقرّب آنان است. به زودى خداوند آ،نان را در رحمتش وارد خواهد کرد که همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است».
شفاعت و توسل به انبیاء و اولیاء در قیامت براى نجات از دوزخ یا ترفیع درجه بهشت نیز جزو ارکان عقاید همه اهل سنت و شیعه مىباشد و از محل نزاع بیرون است.
بنابراین، موضع نزاع در استغاثه، توسل، تبرک، شفاعت، تقبیل و … در زمان وفات پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و اولیاء خداست و باید ادله جواز یا منع در حول محور این موضوع مطرح شوند.
پس اگر کسى بگوید چه نیازى به توسل و شفاعت به انبیا و اولیاست؟! چون خداوند به ما، از رگ گردن نزدیکتر است، صداى ما را مىشنود، استغاثههاى ما را اجابت مىکند هیچ کس مهربانتر از او نیست و … پس اگر خواسته و حاجتى داریم به طور مستقیم با خود خداوند در میان مىگذاریم و پاسخ آن را از خداى مهربان که صداى ما را مىشنود و از هر کس به ما نزدیکتر است. دریافت مىکنیم! در پاسخ مىگوییم: خود حقتعالى در این آیات، توسل و شفاعت را مطرح ساخته و به ما آموخته به انبیا و اولیاء روى آوریم. و به آنان توسل جوییم و آنان را شفیع قرار دهیم پس جایى براى تردید نیست.
با سلام
میخواستم یه مقدار در مورد شیخ نمر و اینکه ایشون کلا چجور آدمی بودن و علت کشته شدنشون یه توضیح کامل بدین
با تشکر