چگونه با وهابی مناظره کنیم؟ (۱۲ نکته مهم)

• کلیپ سرا
• نقد وهابیت

حتما قبل از مناظره با وهابی این نکات را بخوان

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همانطور که می دانید وهابیون شیعه را به دلیل توسل و شفاعت و…مشرک می دانند. الان اگر کسی بخواهد با یک وهابی بحث کند باید نکاتی را در نظر بگیرد، رعایت این نکات باعث پیروزی در بحث می شود.

در بحث مناظره ابتدا باید موضع نزاع با وهابیان در مسأله توسل، استغاثه و شفاعت دقیقاً روشن شود. آن چه مشخص است موضع این نزاع توسل، شفاعت و … پس از وفات پیامبر خدا یا اولیاست. پس توسل، شفاعت و…در زمان حیات هیچ مشکلی ندارد.

به تعبیر دیگر: پیش از بررسى ادلّه باید موضع نزاع را به خوبى شناخت؛ چون چه بسا طرفین به ادله‏‌ای تمسک کنند تا جواز یا استحباب شفاعت، توسل، استغاثه، را به اثبات رسانند یا آن را نفى کنند اما بحث آنان از موضع نزاع بیرون باشد و ادله آنان فایده‌‏اى نبخشد. هیچ کس از فریقین از سنى وهابى و غیر وهابى و نیز شیعه منکر واسطه قرار داده (شفاعت)، وسیله قرار دادن (توسل) و نیز استغاثه به پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) براى برآوردن حاجت و تبرک به اجزاى بدن و لباس و نیز بوسیدن آن‏‌ها در زمان حیات پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) نیست. آثار فراوان از سیره و عمل صحابه در زمان حیات پیامبر خدا بر این امور دلالت دارد.

بلکه استغاثه و توسل به سایر انبیاء و اولیاء در زمان حیاتشان جزو سنت‏‌هاى جوامع بشرى و عین توحید بوده است که در قرآن نیز مواردى متعدد از آن نقل شده است. به طور نمونه قرآن مى‏‌فرماید: «وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا یا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّکَ بِما عَهِدَ عِنْدَکَ لَئِنْ کَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَکَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَکَ بَنِی إِسْرائِیلَ* فَلَمَّا کَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‏ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ یَنْکُثُونَ [اعراف/۱۳۴-۱۳۵] و چون بر آنان عذاب مى‌‏آمد، مى‏‌گفتند: اى موسى! پروردگارت را به خاطر پیمانى که با تو دارد. براى ما بخوان که اگر این عذاب را از ما برطرف کنى حتماً به تو ایمان مى‌‏آوریم و بنى اسرائیل را با تو مى‌‏فرستیم* پس چون عذاب را از آنان تا مدتى که باید بدان مى‌‏رسیدند برطرف کردیم باز هم آن‏ها پیمان مى‌‏شکستند». طبق این آیه، آنان موسى را واسطه قرار دادند تا از خدا بخواهد، خداوند «طوفان، جراد (ملخ)، قُمَّل (کَنَه)، ضفادع (قورباغه‌‏ها) ودمّ (خون)» از آنان بردارد و خداوند نیز، بنا به درخواست موسى علیه السّلام این گرفتارى‏‌ها را بر طرف ساخت.

یا استغفار یعقوب علیه السّلام پس از درخواست فرزندان او، همان گونه که قرآن مى‏‌فرماید: «قالُوا یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا کُنَّا خاطِئِینَ* قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَکُمْ رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ [یوسف/۹۷-۹۸] آنان گفتند: اى پدر ما، براى گناهانمان نزد خداوند استغفار کن که ما خطاکاریم* [یعقوب علیه السّلام‏] گفت: بزودى براى شما از پروردگارم استغفار خواهم کرد؛ که همانا او بخشنده و مهربان است.» بنابراین، توسل به انسان‏‌هاى آبرومند، ریشه در فطرت آدمیان دارد و قرآن نیز آن را امضا کرده است.

درباره استغاثه و توسل به پیامبر اکرم نیز قرآن مى‌‏فرماید: «… وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً [نساء/۶۴] و چون آنان که به خود ستم کردند نزد تو بیایند و از خدا طلب مغفرت کنند و پیامبر نیز براى آنان طلب مغفرت نماید، خداوند را توبه‌‏پذیر و مهربان خواهند یافت»

بلکه قرآن، انفاق به نیّت صلوات رسول را، در کنار نیّت تقرّب به خدا، عین توحید مى‌‏داند و چنین نقل مى‏‌کند: «وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَهٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ [توبه/۹۹] از بادیه نشینان کسانى‌‏اند که به خداوند و روز واپسین ایمان دارند، و آن چه را انفاق مى‏‌کنند مایه تقرّب به خدا و جلب دعاهاى پیامبر مى‌‏شمارند آگاه باشید که آن [انفاق‌‏ها و دعاهاى پیامبر] سبب تقرّب آنان است. به زودى خداوند آ،نان را در رحمتش وارد خواهد کرد که همانا خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است».

شفاعت و توسل به انبیاء و اولیاء در قیامت براى نجات از دوزخ یا ترفیع درجه‏ بهشت نیز جزو ارکان عقاید همه اهل سنت و شیعه مى‌‏باشد و از محل نزاع بیرون است.

بنابراین، موضع نزاع در استغاثه، توسل، تبرک، شفاعت، تقبیل و … در زمان وفات پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و اولیاء خداست و باید ادله‏ جواز یا منع در حول محور این موضوع مطرح شوند.
پس اگر کسى بگوید چه نیازى به توسل و شفاعت به انبیا و اولیاست؟! چون خداوند به ما، از رگ گردن نزدیک‏تر است، صداى ما را مى‌‏شنود، استغاثه‌‏هاى ما را اجابت مى‏‌کند هیچ کس مهربان‌‏تر از او نیست و … پس اگر خواسته و حاجتى داریم به طور مستقیم با خود خداوند در میان مى‏‌گذاریم و پاسخ آن را از خداى مهربان که صداى ما را مى‌‏شنود و از هر کس به ما نزدیک‏تر است. دریافت مى‏‌کنیم! در پاسخ مى‏‌گوییم: خود حقتعالى در این آیات، توسل و شفاعت را مطرح ساخته و به ما آموخته به انبیا و اولیاء روى آوریم. و به آنان توسل جوییم و آنان را شفیع قرار دهیم پس جایى براى تردید نیست.