تحقیق در مورد سعدی

تحقیق در مورد سعدی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۳ صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏سعدی
‏ابومحمد‏ ‏مُصلِح‏ ‏بن‏ ‏عَبدُالله‏ ‏مشهور‏ ‏به‏ ‏سعدی‏ ‏شیرازی‏ ‏و‏ ‏مشرف‏ ‏الدین‏ (۶۰۶ ‏–‏ ۶۹۱ هجری‏ ‏قمری‏) ‏شاعر‏ ‏و‏ ‏نویسنده‏ٔ‏ ‏پارسی‌گوی‏ ‏ایرانی‏ ‏است‏. ‏شهرت‏ ‏او‏ ‏بیشتر‏ ‏به‏ ‏خاطر‏ ‏نظم‏ ‏و‏ ‏نثر‏ ‏آهنگین،‏ ‏گیرا‏ ‏و‏ ‏قوی‏ ‏اوست‏. ‏مقامش‏ ‏نزد‏ ‏اهل‏ ‏ادب‏ ‏تا‏ ‏بدانجاست‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏وی‏ ‏لقب‏ ‏استاد‏ ‏سخن‏ ‏داده‌اند‏. ‏آثار‏ ‏معروفش‏ ‏کتاب‏ ‏گلستان‏ ‏در‏ ‏نثر‏ ‏و‏ ‏بوستان‏ ‏در‏ ‏بحر‏ ‏متقارب‏ ‏و‏ ‏نیز‏ ‏غزلیات‏ ‏وی‏ ‏است‏.
‏سعدی‏ ‏در‏ ‏شیراز‏ ‏زاده‏ ‏شد‏. ‏پدرش‏ ‏در‏ ‏دستگاه‏ ‏دیوانی‏ ‏اتابک‏ ‏سعد‏ ‏بن‏ ‏زنگی،‏ ‏فرمانروای‏ ‏فارس‏ ‏شاغل‏ ‏بود‏.[‏نیازمند‏ ‏منبع‏] ‏سعدی‏ ‏کودکی‏ ‏بیش‏ ‏نبود‏ ‏که‏ ‏پدرش‏ ‏در‏ ‏گذشت‏. ‏در‏ ‏دوران‏ ‏کودکی‏ ‏با‏ ‏علاقه‏ ‏زیاد‏ ‏به‏ ‏مکتب‏ ‏می‌رفت‏ ‏و‏ ‏مقدمات‏ ‏علوم‏ ‏را‏ ‏می‌آموخت‏. ‏هنگام‏ ‏نوجوانی‏ ‏به‏ ‏پژوهش‏ ‏و‏ ‏دین‏ ‏و‏ ‏دانش‏ ‏علاقه‏ ‏فراوانی‏ ‏نشان‏ ‏داد‏. ‏اوضاع‏ ‏نابسامان‏ ‏ایران‏ ‏در‏ ‏پایان‏ ‏دوران‏ ‏سلطان‏ ‏محمد‏ ‏خوارزمشاه‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏خصوص‏ ‏حمله‏ ‏سلطان‏ ‏غیاث‌الدین،‏ ‏برادر‏ ‏جلال‏ ‏الدین‏ ‏خوارزمشاه‏ ‏به‏ ‏شیراز‏ (‏سال‏ ۶۲۷) ‏سعدی‏ ‏راکه‏ ‏هوایی‏ ‏جز‏ ‏کسب‏ ‏دانش‏ ‏در‏ ‏سر‏ ‏نداشت‏ ‏برآن‏ ‏داشت‏ ‏دیار‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏ترک‏ ‏نماید‏.[۱] ‏سعدی‏ ‏در‏ ‏حدود‏ ۶۲۰ ‏یا‏ ۶۲۳ ‏قمری‏ ‏از‏ ‏شیراز‏ ‏به‏ ‏مدرسه‏ٔ‏ ‏نظامیه‏ٔ‏ ‏بغداد‏ ‏رفت‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏آنجا‏ ‏از‏ ‏آموزه‌های‏ ‏امام‏ ‏محمد‏ ‏غزالی‏ ‏بیشترین‏ ‏تأثیر‏ ‏را‏ ‏پذیرفت‏ (‏سعدی‏ ‏در‏ ‏گلستان‏ ‏غزالی‏ ‏را‏ «‏امام‏ ‏مرشد‏»‏ ‏می‌نامد‏). ‏غیر‏ ‏از‏ ‏نظامیه،‏ ‏سعدی‏ ‏در‏ ‏مجلس‏ ‏درس‏ ‏استادان‏ ‏دیگری‏ ‏از‏ ‏قبیل‏ ‏شهاب‌الدین‏ ‏عمر‏ ‏سهروردی‏ ‏نیز‏ ‏حضور‏ ‏یافت‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏عرفان‏ ‏از‏ ‏او‏ ‏تأثیر‏ ‏گرفت‏.‏این‏ ‏شهاب‏ ‏الدین‏ ‏عمر‏ ‏سهروردی‏ ‏را‏ ‏نباید‏ ‏با‏ ‏شیخ‏ ‏اشراق،‏ ‏یحیی‏ ‏سهروردی،‏ ‏اشتباه‏ ‏گرفت‏.‏معلم‏ ‏احتمالی‏ ‏دیگر‏ ‏وی‏ ‏در‏ ‏بغداد‏ ‏ابوالفرج‏ ‏بن‏ ‏جوزی‏ (‏سال‏ ‏درگذشت‏ ۶۳۶) ‏بوده‌است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏هویت‏ ‏اصلی‏ ‏وی‏ ‏بین‏ ‏پژوهندگان‏ (‏از‏ ‏جمله‏ ‏بین‏ ‏محمد‏ ‏قزوینی‏ ‏و‏ ‏محیط‏ ‏طباطبایی‏) ‏اختلاف‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏. ‏پس‏ ‏از‏ ‏پایان‏ ‏تحصیل‏ ‏در‏ ‏بغداد،‏ ‏سعدی‏ ‏به‏ ‏سفرهای‏ ‏گوناگونی‏ ‏پرداخت‏ ‏که‏ ‏به‏ ‏بسیاری‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏سفرها‏ ‏در‏ ‏آثار‏ ‏خود‏ ‏اشاره‏ ‏کرده‌است‏. ‏در‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏سعدی‏ ‏از‏ ‏چه‏ ‏سرزمین‌هایی‏ ‏دیدن‏ ‏کرده‏ ‏میان‏ ‏پژوهندگان‏ ‏اختلاف‏ ‏نظر‏ ‏وجود‏ ‏دارد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏حکایات‏ ‏خود‏ ‏سعدی‏ ‏هم‏ ‏نمی‌توان‏ ‏بسنده‏ ‏کرد‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏نظر‏ ‏می‌رسد‏ ‏که‏ ‏بعضی‏ ‏از‏ ‏این‏ ‏سفرها‏ ‏داستان‌پردازی‏ ‏باشد‏ (‏موحد‏ ۱۳۷۴‏،‏ ‏ص‏ ۵۸)‏،‏ ‏زیرا‏ ‏بسیاری‏ ‏از‏ ‏آنها‏ ‏پایه‏ ‏نمادین‏ ‏و‏ ‏اخلاقی‏ ‏دارند‏ ‏نه‏ ‏واقعی‏. ‏مسلم‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏شاعر‏ ‏به‏ ‏عراق،‏ ‏شام‏ ‏و‏ ‏حجاز‏ ‏سفر‏ ‏کرده‏ ‏است‏ ‏و‏ ‏شاید‏ ‏از‏ ‏هندوستان،‏ ‏ترکستان،‏ ‏آسیای‏ ‏صغیر،‏ ‏غزنین،‏ ‏آذربایجان،‏ ‏فلسطین،‏ ‏چین،‏ ‏یمن‏ ‏و‏ ‏آفریقای‏ ‏شمالی‏ ‏هم‏ ‏دیدار‏ ‏کرده‏ ‏باشد‏.
‏سعدی‏ ‏در‏ ‏حدود‏ ۶۵۵ ‏قمری‏ ‏به‏ ‏شیراز‏ ‏بازگشت‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏خانقاه‏ ‏ابوعبدالله‏ ‏بن‏ ‏خفیف‏ ‏مجاور‏ ‏شد‏. ‏حاکم‏ ‏فارس‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏زمان‏ ‏اتابک‏ ‏ابوبکر‏ ‏بن‏ ‏سعد‏ ‏زنگی‏(۶۲۳-۶۵۸) ‏بود‏ ‏که‏ ‏برای‏ ‏جلوگیری‏ ‏از‏ ‏هجوم‏ ‏مغولان‏ ‏به‏ ‏فارس‏ ‏به‏ ‏آنان‏ ‏خراج‏ ‏می‌داد‏ ‏و‏ ‏یک‏ ‏سال‏ ‏بعد‏ ‏به‏ ‏فتح‏ ‏بغداد‏ ‏به‏ ‏دست‏ ‏مغولان‏ (‏در‏ ۴ ‏صفر‏ ۶۵۶) ‏به‏ ‏آنان‏ ‏کمک‏ ‏کرد‏. ‏در‏ ‏دوران‏ ‏ابوبکربن