توضیحات
معرفی اجمالی محصول کتاب من گوساله ام اثر بزرگمهر حسین پور
کتاب «من گوساله‌ام» نوشته‌ی بزرگمهر حسین‌پور، مجموعه‌ی کمیک استریپ‌هایی از زندگی فلسفی یک گاو و نوه کنجکاوش است. نویسنده معتقد است: «هر گاوی که عمیقا بفهمد چقدر گاو است، در دم آدم خواهد شد و هر گاه آدمی زیادی بفهمد که آدم است، در دم گاو خواهد شد!» کتاب حاضر دارای ۶۳ کمیک استریپ است که در گذشته به شکل هفتگی طی چند سال در هفته‌نامه‌ی «چلچراغ»، منتشر می‌شد. در مقدمه‌ی اثر می‌خوانیم: «اگر می‌خواهید مسائل مطرح شده در این کتاب را به آدمها نسبت دهید، اگر می‌خواهید نکته‌ها، عقده‌ها، دغدغه‌های فکری و ذهنی، اجتماعی و سیاسی بشر امروز را به این کمیک‌ها بچسبانید، عمیقا در اشتباهید و دقیقا شما نیز مانند یک گوساله عمل کرده‌اید. این کتاب هذیان‌ها و خزعبلات یک گوساله است که مجموعه‌ی پرت و پلاهای پدربزرگش را که مدام عرق ینجه می‌خورد و دم‌دمای غروب آفتاب آروغ می‌زند و یونجه نشخوار می‌کند به خورد ما داده است. وقتی به‌عنوان ناظر خواستم مقدمه‌ای بر این کتاب بنویسم مطمئن شدم که واقعا اینکه «بسیاری از موجودات گوساله به دنیا می‌آیند و گاو از دنیا می‌روند» چقدر غلط است و باید به‌جای «بسیاری» کلمه‌ی «معدودی» را گذاشت تا مفهوم کلام درست بیان گردد. و البته من بسیار خوشحالم که اینچنین نیستم.» بزرگمهر حسین‌پور، یکی از چهره‌های برجسته و محبوب کاریکاتور و انیمیشن‌سازی است که در نشریه‌های مختلف مانند گل آقا، کیهان کاریکاتور، سروش نوجوان، روزنامه آفتابگردان، روزنامه اقبال و هفته‌نامه چلچراغ و… فعالیت داشته است. «کتاب دودر»، «من گوساله‌ام»، «این سیاستمداران سه نقطه»، «قصه‌های جزیره»، «مجموعه قر و قمبیل»، «ماجراهای دلمه» و «ساندویچ» کتاب‌های منتشرشده‌ی اوست.
نقد و بررسی متخصصین
با یکی از همراه‌های قدیمی «گل‌آقا» و «چلچراغ» همراه شوید و گوساله بودن را تجربه کنید. یکی از خبره‌ترین کارتونیست‌های ایرانی «بزرگمهر حسین‌پور» دست شما را می‌گیرد و در اقدامی خلاقانه و ضربتی، طی یک داستانی تصویری به دنیای گفتوگوهای یک گوساله با پدر بزرگش می‌برد.
به‌عنوان یک روشن‌فکر پرمدعای کتاب‌خوان در‌حالی‌که به پشتی مبل تکیه داده‌ای و عینک احتمالی‌ات را روی بینی جابه‌جا می‌کنی، منتظری هرچه سریع‌تر اسم کتابی از بزرگمهر حسین‌پور را هم به فهرست بلندبالا از شاهکار‌هایی که خوانده‌ای اضافه کنی. احتمالا جدیدترین کتاب‌های براتیگان و هوراکامی نیز در فهرست‌ات به چشم می‌خورد. در حال‌وهوای خودت هستی که در آغاز با این متن از نویسنده روبه‌رو می‌شوی: « اگر می‌خواهید مسائل مطرح شده در این کتاب را به آدمها نسبت دهید,اگر می‌خواهید نکته ها، عقده‌ها، دغدغه‌های فکری و ذهنی، اجتماعی و سیاسی بشر امروز را به این کمیک‌ها بچسبانید، عمیقاً در اشتباهید و دقیقاً شما نیز مانند یک گوساله عمل کرده اید.»
در این لحظه، باتردید در این فکر هستی که، ژست روشن‌فکری‌ات را حفظ کنی و یا سریع کتاب را ورق بزنی، کارتون‌ها را بببینی و گاهی بخندی و رد شوی. قسمت غلیظ و سخت‌گیر مغزت همچنان امیدوار است، بتواند یک هفته تو را از خواب و خوراک بیندازد و به هر دری بزند که تک‌تک دیالوگ‌های کتاب را به یکی از فلسفی‌ترین و پیچیده ترین موضوع‌های عالم بشریت ربط دهد و ساعت‌ها به تفکر وادارت کند!
نویسنده با این مقدمه تو را پا در هوا نگه داشته است. مطمئن نیستی به او اطمینان کنی که ماجرا جدی است یا اسیر یک صحنه‌آرایی مضحک شده‌ای!؟
اگر از ترس گوساله‌شدن می‌خواهید از این کتاب سرسری بگذرید سخت در اشتباهید! ظرافت حسین‌پور در بیان مفاهیم زندگی در قالب طنز شما را شگفت‌زده می‌کند. او درقالب گفتوگوهای میان گوساله و پدربزرگش به‌شما نشان می‌دهد زمان‌هایی که دنیا تیره و تار می‌شود، نشانه‌ی چیست؟ آدمها برای کسب ارزش حاضرند تا کجا پیش بروند؟ تا چه حد دهان‌بین هستیم و چطور است که هیچ‌وقت به هیچ‌چیز راضی نمی‌شویم و…
وقتی چند برگ ورق می‌زنی تازه متوجه خواهی شد چرا کمیک استریپ! بزرگمهر حسین‌پور در انتقال مفاهیم با استفاده از کمیک استریپ بسیار قوی عمل کرده است. داستان گاهی آن‌چنان دل‌چسب می‌شود که ممکن است در آخر افسوس بخوری و با خود بگویی ای کاش باقی داستان‌ها را نیز به این شکل خوانده بودی. درآخر خواهی دید برایت فرقی نمی‌کند «جاناتان ریچارد باخ» باشی یا «شازده‌کوچولوی اگزوپری» یا «گوساله‌ی بزرگمهر حسین‌پور»، آن‌چه از آن پس می‌خواهی، تبدیل کردن خودت به انسانی متفاوت در نگریستن به دنیا، است. با خواندن این کتاب می‌توان مفاهیم جدی زندگی را در یک فضای سبک و شاد تجربه کرد.
هنر نوستالژیک
اگر در دست‌تان کتابی شامل مجموعه‌ای از نقاشی‌های دنباله‌دار است که داستانی را نقل می‌کند، شما با یک «کمیک استریپ» یا «داستان مصور» روبه‌رو هستید. «ویل آیزنر»، کارتونیست مشهور در تعریف کمیک‌استریپ می‌گوید:« کمیک‌استریپ، همان هنر متوالی است.» بسیاری از ما بدون آنکه این هنر را بشناسیم و از تاریخچه‌ی آن چیزی بدانیم با آن خاطره داریم. اگر سری به کارتن‌های قدیمی‌مان بیندازیم، حتما مجله‌ها یا کتاب‌های مصوری از دوران کودکی‌خود را پیدا می‌کنیم که از هنر کمیک استریپ استفاده کرده است. به‌جرات می‌توان گفت داستان‌های تن‌تن از نمونه داستان‌هایی هست که برای اولین‌بار از این طریق در بین همگان شناخته شده است. کیهان بچه‌ها در سال ۱۳۴۰ نخستین نشریه‌ای است که شروع به انتشار داستان‌هایی مصور کرد. بسیاری تاریخچه‌ی کمیک استریپ را به مصر باستان نسبت می‌دهند.
خالق حرم‌سرای قاجار
اسم «گل‌آقا» و «چلچراغ» کافی است که مطمئن شوی با یک آدم کار درست در طراحی با قوه‌ی طنزی ظریف طرف هستی. این فارغ‌التحصیل رشته نقاشی با تکیه به پیشینه‌اش در دو نشریه‌ی موفق و محبوب و کار با افرادی متخصص در کارنامه‌ی هنری خود امروز به هنرمند صاحب‌نام و خلاقی تبدیل شده است که نام‌اش، اعتبار است. او با نمایش آثار خود «حرم‌سراهای قاجار»، در گالری «نیکولا فلمل» پاریس در سال ۲۰۱۵ در سطح جهانی توجه جامعه‌ی هنری را به‌خود جلب کرد. این کاریکاتوریست، کارگردان انیمیشن، طراح و کارتونیست معاصر ایرانی به علاقه‌مندانی که می‌خواهند بزرگمهر حسین‌پور شوند توصیه می‌کند: « داروی (…) بریزین روی کلتون و بنشینید چند سال پشت سر هم طراحی کنین.»
بزرگمهر حسین‌پور از دلیل علاقه‌اش به کمیک استریپ در مقایسه با سایر کارها این طور می‌گوید:« مثل سینما که شامل هفت هنر هست، در کمیک استریپ هم شاهد هنرهای مختلفی هستیم: کاریکاتور چهره، نقاشی، عکس، کلاژ، داستان بلند و کوتاه و حتی سینما را می‌شود به صورت دکوپاژ شده در آن وارد کرد. به‌نظر من یک هنر کامله!»
حسین‌پور با آنکه جوایز مختلفی از جمله؛ جایزه نفر اول جشنواره مطبوعات ۱۳۷۵، جایزه نفر دوم جشنواره مطبوعات شهری ۱۳۸۵، نشان طلایی بهترین کاریکاتوریست از سوی سایت تخصصی پرشان کارتون ۱۳۸۶، جایزه منتخب از جشنواره بزرگ هنرهای تجسمی چین ۱۳۸۶ و… را در کارنامه هنری اش دارد اما خود معتقد است «جایزه زیاد نگرفتم، به همین خاطر هم واژه«ترین» در آن وجود ندارد!»
