دانلود فایل صوتی کارگاه “آسیب شناسی روانی” بیش از ۹ ساعت

توضیحات

آسیب شناسی روانی

عناوین این فایل صوتی :

تنظیم هیجان – آذرخش مکری

خود زنی

خودکشی

مبحث توهم – دکتر آذرخش مکری

مبحث هذیان

==========================================

تاریخچه درک بیماری روانی

اگر در قرن شانزدهم با مشکل روحی و روانی زندگی می کردید ، احتمالاً خیلی خوب تحت درمان قرار نمی گیرید. در آن زمان ، بیماری روانی غالباً از دیدگاه مذهبی یا خرافاتی مشاهده می شد. بر این اساس ، فرض بر این بود که افرادی که رفتارهای عجیب و غریب نشان می دهند ، باید توسط ارواح شیطان یا دیوها پیشی گرفته اند. درمان؟ شما را شکنجه می کردند تا شما را درمان کنند. اگر این کار نمی کردید اعدام می شدید.

بعداً ، در قرن ۱۸ میلادی ، علاقه به پیشرفت بیماری روانی افزایش یافت. زیگموند فروید پس از پاشنه های این دوره ، گفتگوی درمانی را در قرن ۱۹ برای مقابله با موضوعات حل نشده معرفی کرد.

از امروز ، درک ما از بیماری روانی گسترده تر شده است ، و خوشبختانه ، معالجه را انجام داده ایم.

مبحث هذیان

هذیان به اشکال مختلفی اتفاق می افتد ، اما همه آنها یک چیز مشترک دارند: افراد تحت تأثیر هذیان نمی توانند متقاعد شوند که چیزی که معتقدند صحیح نیست.

این باورهای ناگسستنی با شخص متفاوت است و بخش های مختلف زندگی آنها را تحت تأثیر قرار می دهد.

هذیان می تواند نشانه ای از یک اختلال روانی مانند اسکیزوفرنی باشد ، یا آنها می توانند تنها مسئله سلامت روان فرد باشند. وقتی اینطور است ، به آن اختلال توهم گفته می شود. با اختلال هذیان ، فرد ایده ، تجربه یا حافظه غیرقابل تصوری دارد و معتقد است که هذیان به ویژه مهم یا معنی دار است.

اصطلاح “آسیب شناسی روانی” درحقیقت به مطالعه علمی اختلالات روانی، همراه با عواملی که ممکن است در ارتباط با چنین اختلالاتی دخالت داشته باشد، اشاره می کند. دلایلی که باعث اختلالات روانی می شود، ممکن است تحت طبقه بندی های مختلفی مانند علل روانی، اجتماعی یا دلایل ژنتیکی قرار بگیرند. این رشته همچنین شرایط روحی افراد را در تمام طول عمر، مراحل رشد و آشکارسازی یا بروز آنها، و نیز روش های درمانی را که برای مداوای تظاهرات مختلف بیماری موثر واقع می شود، بررسی می کند. تعیین وضعیت سلامت روانی به وسیله راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) هدایت می شود؛ DSM معیارهایی را که باید در اختیار متخصصان بهداشت روان قرار گیرد تا به تشخیص خاصی برسند، شناسایی می کند.

به کسی که آگاهانه به بدن خود آسیب می‌رساند می‌گویند خودزنی کرده‌است که معمولاً برای بیان غافلگیرانه یک احساس درونی است. گاهی افرادی که به این کار دست می‌زنند احساس می‌کنند که تا حدودی قصد خودکشی دارند. بیش از نیمی از کسانی که دست به خودکشی زده‌اند سابقه خودزنی داشته‌اند. قصد افراد خودزن می‌تواند تنبیه خود برای بیان ناامیدی یا رهایی از یک تنش غیرقابل تحمل درونی باشد و گاهی برای بیان هر دو. خودزنی می‌تواند نشان‌گر فریادی از طرف فرد خودزن برای جلب کمک باشد. هر چند، برخلاف تصور عمومی که افراد خودزن برای جلب توجه خودزنی می‌کنند، این مسئله عموماً توسط پژوهش‌های علمی اثبات نشده‌است چرا که این نتیجه یافت شده‌است که افرادی که خودزنی می‌کنند معمولاً علایم خودزنی (مثلاً جای زخم) را از دیگران پنهان می‌کنند.