بزرگترین گناه از نگاه قرآن
نامیدی از رحمت خدا. بزرگترین گناه از نگاه قرآن
آیات متعدّدى از قرآن شریف، یأس از رحمت خدا را جزو گناهان کبیره محسوب داشته و کار چنین افرادى را مذموم به حساب آورده است.
آنجایى که حضرت یعقوب، فرزندان خود را به جستجوى یوسف و برادر یوسف روانه مى سازد، این گونه مى گوید:
«یا بَنِیَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ یُوسُفَ وَ أَخِیهِ وَ لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکافِرُونَ؛ «یوسف/۸۷» اى فرزندانم، دنبالِ یافتن یوسف و برادرش بروید و از رحمت خداوند ناامید نشوید؛ همانا تنها افراد کافرند که از رحمت پروردگار ناامیدند».
در جاى دیگر مى فرماید:
«وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَهِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ؛ «حجر/۵۶» فقط گروه گمراهانند که از رحمت خداوند مأیوس مى باشند.»
در ادعیه و روایات اهل بیت علیهم السلام برخى از گناهان موجب ناامیدى شخص دانسته شده است. «۱» انسان باید در هر شرایطى به رحمت خدا امیدوار باشد، زیرا گاهى در اوج ناامیدى رحمت حق شامل حال بندگانش مى شود.
انسان باید در هر شرایطى به رحمت خدا امیدوار باشد، زیرا گاهى در اوج ناامیدى رحمت حق شامل حال بندگانش مى شود. (۲)
در آیات دیگر کفر به آیات خدا و لقاى الهى را عامل ناامیدى از رحمت حق دانسته است. «وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ لِقائِهِ أُولئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی(عنکبوت/۲۳) کسانى که به آیات خدا و دیدار او کافر شدند، از رحمت من مأیوسند؛ و براى آنها عذاب دردناکى است
منابع:
۱-. اقبال الاعمال، ج ۱، ص ۱۱۵؛
۲-. المیزان، ج ۱۶، ص ۲۰۲
