از زندگی راضی باش
رضایت از زندگی
انسان الهى معتقد است که این جهان و نظاماتى که بر آن حکمفرما است، همه از ذات لا یزال خداوندى سرچشمه گرفته است. این اعتقاد در زندگى انسان از جهاتى تأثیرات مطلوبى دارد؛ از جمله اینکه باعث مى شود مؤمن آسوده خاطر باشد و بدون تشویش و ناراحتى روحى زندگى کند و به اصطلاح آب خوش از گلویش پایین برود.
رسیدن به چنین آرامشى که خواسته همه افراد بشر است از نظر علماى اخلاق، با داشتن صفاتى مانند تسلیم و رضا و توکل امکان پذیر است؛ یعنى اگر کسى تسلیم قضا و قدر الهى و راضى به رضاى خدا باشد، در زندگى خود نگرانى نخواهد داشت. به قول حافظ:
رضا به داده ده از جبین گره بگشاى که بر من و تو درِ اختیار نگشوده است
مقصود حافظ از اینکه مى گوید: «بر من و تو در اختیار نگشوده است»، این نیست که ما در کارهاى خود مجبور هستیم. مقصود او این است که کار این جهان و نظام آفرینش به دست ما نیست؛ بلکه به دست خداوندى است که هرچه پیش مى آورد، خوب است. در نتیجه ما باید راضى باشیم و گره و چین بر پیشانى ما ظاهر نشود. صفت تسلیم و رضا، در اثر شناخت خدا به دست مى آید و به انسان اطمینان قلب و سکون خاطر مىدهد و دیگر پریشان احوال نیست.
در این عالم گاهى براى انسان حوادثى پیش مى آید که با طبع و میل او ناموافق و ناسازگار است؛ مثلا ممکن است فرزند انسان در جنگ شهید شود که معمولا به علت علاقه اى که به فرزند خود دارد، این امر براى او ناگوار است و یا مال و آبرو و حیثیت او از بین برود و یا مریض شود. این قبیل حوادث، در دنیا، چه براى خداپرست و چه غیر او، فراوان روى مى دهد؛ اما انسان الهى به این حوادث و پیشامده اى ناگوار روزگار، خوش بینانه نگاه مى کند و خاطر خود را آسوده مى سازد و به اصطلاح فلسفه او فلسفه خوشبینى است.
امام علی سلام الله علیه درباره رضایت از زندگی می فرماید: « هر کس به آنچه خداوند به او داده است راضى باشد، راحتترین زندگى را دارد.» (۱)
امام جعفر صادق (ع) : هر که به یک زندگی ساده از خدا راضی باشد خدا هم به عمل اندک او راضی شود .(۲)
۲-اصول کافی ، ج ۳ ، ص ۲۰۷
