آیا به راستی وهابیت قائل به قتل شیعه است؟
آیا به راستی وهابیت قائل به قتل شیعه است؟
عقیل هاشمی یکی از مجریان شبکه وهابی، در ادعای جدید خود چنین گفت که: «وهابیت قائل به قتل شیعه نیست و کسانی‌که می‌گویند، وهابی‌ها قائل به وجوب قتل شیعه هستند، دروغ‌گو می‌باشند و هیچ دلیلی بر این گفتار در کتب وهابیون موجود نیست.» این شخص ادامه داد، که شیعه اهل خون‌ریزی و قتل می‌باشد و به روایتی برای اثبات ادعای خود، استناد کرد که، «ابن فرقد گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم، درباره کشتن ناصبی (کسیکه دشمن اهل بیت است و به ایشان ناسزا می‌گوید) چه می‌فرمائید؟ حضرت فرمودند: خونش حلال است».[۱] هاشمی با استناد به این روایت، گفت که شیعه اهل خشونت است.
اما در پاسخ به این شخص بی‌اطلاع باید گفت که ابن تیمیه در کتاب خود، چنین فتوا می‌دهد: «شیعیان بیشتر از خوارج، به کشته شدن سزاوار هستند.»[۲] آیا این فتوا صریح در قتل شیعه نیست؟ آیا هاشمی جاهل، این گفتار ابن تیمیه را ندیده است؟
در پاسخ به استدلالی که هاشمی به حدیث مذکور (برای خشن معرفی کردن شیعه) کرد، بیان یک مقدمه لازم است. گذشته از دلایلی که شیعه در مکتب خود دارد، دلیلی را برای کشتن ناصبی، عنوان می‌کنیم، که اگر یک وهابی بدون تعصب، دلیل را مطالعه کند، قبول می‌کند. در سوره‌ی نور می‌خوانیم که: «إِنَّ الَّذِینَ جَاءُو بِالْافْکِ عُصْبَهٌ مِّنکمُ …. یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُواْ لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ.[نور/۱۱-۱۷] مسلّماً کسانى‌که آن تهمت عظیم را عنوان کردند، گروهى (متشکّل و توطئهگر) از شما بودند، … خداوند شما را اندرز مىدهد، که هرگز چنین کارى را تکرار نکنید، اگر ایمان دارید!» همان‌طور که در شان نزول آیه آمده است، این آیه مربوط است، به کسانی‌که به عایشه، تهمت ناروا زدند. و خداوند در این آیه افرادی را که تهمت زشت به عایشه زده بودند، سخت سرزنش می‌کند. در قسمتی از آیه، در ادامه همین ماجرا، قرآن می‌فرماید: «خداوند شما را اندرز مىدهد، که هرگز چنین کارى (تهمت زشت) را تکرار نکنید، اگر ایمان دارید!»
با توجه به این آیه، تمام فقهای اهل سنت فتوی می‌دهند که: کسیکه عایشه یا هر یک از زنان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را قذف کند، کافر است. کیفیت استدلال ایشان، بدین‌‌گونه است که می‌گویند: هر کس یکی از همسران رسول خدا (صلی الله علیه و آله)، به‌‌ویژه عایشه را قذف کند، در واقع مخالفت با آیات قرآن کرده است و اگر کسی چنین کرد، قرآن را تکذیب کرده است و کسیکه قرآن را تکذیب کند و با آن مخالفت کند، مسلمان نیست. ابن حزم یکی از عالمان سنی، در کتاب خود می‌نویسد: «هر کس یکی از زنان آن حضرت را قذف کند، چون مخالفت قرآن نموده، باید کشته شود.»[۳]
با توجه به مقدمه‌ای که اشاره شد، چنین می‌توان استدلال کرد که: در سوره شوری، قرآن دستور به محبت اهل بیت (علیهم السلام) می‌دهد.[۴] مفسرین شیعه و سنی اتفاِق نظر دارند، که آیه شریفه دلالت بر این نکته دارد، که مودت و محبت با اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) اجر رسالتی است، که خدای متعال آن را لازم دانسته است. شبیه همان استدلال بالا را هم، در این‌جا می‌توانیم ذکر کنیم که: هر کس دشمنی و عداوت، با اهل البیت (علیهم السلام) داشته باشد، مخالفت با قرآن کرده است و هر مسلمانی که مخالفت با قرآن کند، کافر است و باید کشته شود.
همان‌‌گونه که مشاهده می‌شود، برای اثبات کفر و جواز قتل ناصبی، آیه قرآن به همراه استدلالی شبیه به آن‌چه راجع به عایشه نقل کرده‌اند، می‌تواند کافی باشد و در مناظره‌ها بسیار دیده می‌شود که از این روش، وقتی وارد می‌شویم، مورد قبول و تصدیق اهل سنت هم، واقع می‌شود.
پی‌نوشت:
[۱]. مجلسی، ترجمه بحارالانوار، ناشر: اسلامیه، مکان چاپ: تهران، سال چاپ: ۱۳۶۳ ش، نوبت چاپ: دوم، ج ۵ ص ۱۹۰
[۲]. «و الروافض أحق بالقتال من الخوارج» ابن تیمیه، کتب ورسائل وفتاوى شیخ الإسلام ابن تیمیه، دارالنشر: مکتبه ابن تیمیه، الطبعه: الثانیه، تحقیق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمی النجدی؛ ج۲۸، ص ۴۸۲
[۳]. ابن حزم، المحلى بالآثار شرح المجلى بالإختصار، مصدر الکتاب : موقع یعسوب، جزء ۱۱ ص ۴۱۵
[۴]. آیه مودت در شأن چه کسانی است؟
