توهین این خبیث به عزادران

توهین ابن تیمیه به عزاداران امام حسین

توهین ابن تیمیه خبیث به عزادارن

توهین این خبیث به عزادران

ابن تیمیه که از سران وهابیت می باشد و در کتاب خود از هیچ گونه تهتمی نسبت به شیعه کوتاهی نکرده است (و در بعضی از قسمت های کتابش از الفاظ زشتی نسبت به شیعه استفاده می کند،) عزاداری برای اولیای خدا را زیر سوال می برد و بدون تحقیق و از سر لجاجت چنین می گوید:«شیطان به واسطه کشته شدن حسین(علیه السلام) برای مردم دو بدعت ایجاد کرده است:یک: بدعت گریه و ناله و حزن در روز عاشورا.دو: بدعت شادی و سرور».[۱]

در قسمتی دیگر از کلام خود با گستاخی و بی ادبی چنین می گوید:

«از حماقت‌های شیعیان برپایی مجلس ماتم و نوحه بر کسی است که سال‌ها پیش کشته شده است».[۲]

اما پاسخ:

لجاجت و کینه ابن تیمیه نسبت به شیعه، باعث شده است که بسیاری از احادیث صحیح السند که درباره مشروعیت عزاداری است، را انکار کند، کدام عقل سلیم می گوید که گریه کردن برای شخصی مثل امام حسین (ع) حماقت است؟ آیا گریه کردن که از روی عواطف انسانی است، بدعت است؟ با مروری بدون تعصب در تاریخ می خوانیم که پیامبر اکرم که الکوی بشریت است، در عزای عزیزانش گریه کرد

پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) در شهادت عمویشان حمزه آن‌چنان اشک می‌ریختند که ابن مسعود می‌‏گوید: «ندیدیم پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله) بر کسس چنین گریه کند، چرا که با شدّت در شهادت عمویش حمزه اشک می‌ریخت ….».[۳]

هم‌چنین رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) مردم را به عزاداری برای عمویشان سفارش می‌کردند؛ چنان‌که نقل شده روزی پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) از کنار خانه‌هایی از انصار عبور می‌کرد و صدای گریه و نوحه بر کشته‌های خودشان را شنید. چشمان حضرت پر از اشک شد و فرمود: «عمویم حمزه گریه کن ندارد». و چون «سعد بن معاذ» و «اسید بن حضیر» به خانه‌های بنى عبد الأشهل بازگشتند زنان‌شان را امر کردند تا غم و اندوه‌ خود را در سینه‌ها حبس کنند و ابتدا برای حضرت حمزه نوحه خوانی کنند، سپس برای مرده خود عزاداری کنند».[۴]

در جای دیگر پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) عمر را به خاطر جلوگیری از گریه زنان نهی می‌کند؛ در این رابطه نقل شده: «رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) برای تشیع جنازه‌ای خارج شد و به همراه او عمر هم حاضر بود. در این حال صدای زنان به گوش رسید که گریه می‌کردند، عمر با شدت با آن‌ها برخورد کرد. اما پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌واله) به عمر فرمود: «آن‌ها را رها کن که چشم اشک‌بار است و جان‌ها مصیبت زده، آن‌ها تازه عزیز خود از دست داده‌اند».[۵]

پس ثابت شد که عزاداری و گریه برای میت بدعت نیست بلکه از سنت های پیامبر اکرم است .

اما درباره گریه بر امام حسین باید گفت که این حادثه آن‌قدر عظیم است که حتی خود رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌واله) نیز سال‌ها پیش از این واقعه برای حضرت گریسته است.

«ام فضل» دختر حارث خدمت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌واله) رسید و عرض کرد: «یا رسول الله دیشب خواب بدی دیدم. حضرت فرمودند: «چه خوابی دیدی؟» گفت: شبیه این بود که قطعه‌ای از بدن شما را بریدید و در آغوش من گذاشتند.
حضرت فرمود: خیر است، فاطمه دخترم، فرزندی به دنیا می‌آورد و او را در آغوش تو قرار می‌دهد. بعد از مدتی فاطمه حسین را به دنیا آورد و همان‌گونه که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌واله) فرموده بود در آغوش من قرار گرفت. تا این که روزی خدمت حضرت رسیدم و حسین را در آغوش آن حضرت گذاردم؛ حضرت به من التفاتی نمود و چشمانش پر از اشک گردید. عرض کردم: یا نبی الله پدر و مادرم فدایتان چه شده است؟ حضرت فرمود: جبرئیل نزد من آمد و من‌را با خبر ساخت که امت من به زودی این فرزندم را می‌کشند، عرض کردم: همین حسین را؟ فرمودند: آری و این هم مقداری از خاک و تربت آن زمین [کربلا] است».[۶]

پس ثابت شد که کلام ابن تیمیه، سخنی است از روی تعصب و لجاجت.

منابع:

[۱]. منهاج السنه، ابن تیمیه، ج ۴، ص  ۳۳۴ تا ۵۵۳.
[۲].همان، ج ۱، ص ۵۲.
[۳]. ذخائر العقبی، ص ۱۸۱؛ السیره الحلبیه، ج ۲، ص ۲۴۷.
[۴]. تاریخ طبری، ج ۲، ص ۲۱۰؛ السیره النبویه لابن هشام، ج ۳، ص ۶۱؛ الثقات، ج ۱، ص ۲۳۴؛  البدایه والنهایه، ج ۴، ص ۵۴ و ۵۵.
[۵]. المستدرک علی الصحیحین، ج ۱، ص ۳۸۱،ش ۱۴۰۶،کتاب الجنائز ؛  سنن النسائی، ج۴، ص۱۹، ش ۱۸۵۰؛ مسند أحمد بن حنبل، ج۲، ص۴۴۴، ش ۹۷۲۹؛  سنن ابن ماجه، ج۱،ص۵۰۵، ش ۱۵۸۷.
[۶]. مستدرک الصحیحین، ج ۳، ص ۱۷۶؛ مجمع الزوائد، ج ۹، ص ۱۷۹ ـ مقتل خوارزمی، ج ۱، ص ۱۵۹؛ تاریخ ابن کثیر، ج ۶، ص ۲۳۰؛ تاریخ شام در شرح حال امام حسین علیه السلام: ص ۱۸۳ رقم ۲۳۲.

کلیپ سرا وب‌سایت

‫2 نظر

  • علی گفت:

    سلام.گریه و خنده از بدیهیات زندگی انسان ها است و نمی توان نام آن را بدعت گذاشت و از نظر روانشناختی و فلسفی و فیزیئولوژی هر جا فرد بستگی به موقعت خودش بعنوان یک انسان نیاز به ناراحتی یا خوشحالی دارد آن را از خود بروز می دهد.لذا بدعت چیست ؟؟؟وبه چه معناست؟؟؟

    در فرهنگ لغت نوشته است بدعت به معنای نوآوری و نو پیدا و بی سابقه است و غیر منطقی است که بدهیاتی چون خنده و گریه یا غم و شادی بدعت:نوآوری و نو پیدا و نوظهور و بی سابقه نامیده شود.لذا در علم اخلاق که شامل فرهنگ و ادیان مختلف است هر غم و هر شادی تعین شده
    و ما با کمک علوم انسانی که پایه تمام علوم و به اصطلاح مادر سایر علوم است. به وضوح کذب بدعت در حزن عزاداری حسینی را اثبات کردیم… .

    • با سلام خدمت شما دوست عزیز

      درست است، این وهابیون به علت عدم درک صحیح از دستورات دینی به این تفسیر رای ها دچار شده اند

  • نظرات بسته شده است.