نفع یا ضرر حجر الاسود
نفع یا ضرر حجر الاسود
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- بخارى در صحیحش خبرى را از خلیفه دوم عمر بن خطاب نقل کرده که هم بر خلاف واقع و نصوص اسلامى است و هم بر خلاف هدفى که بخارى ادعا کرده که به خاطر آن هدف صحیحش را نگاشته است. روایتی که در بخاری آمده است به این شرح است.
«عمر بن خطاب به نزد حجر الاسود آمد و آن را بوسید و گفت: (به خدا سوگند) همانا من مىدانم که تو سنگ هستى نه ضرر مىرسانى و نه نفع دارى، و اگر من ندیده بودم که پیامبر (صلى الله علیه و آله) تو را مىبوسید تو را نمىبوسیدم.» [۱]
اما این خبر که در بخاری آمده است مخالف با روایات صحیح السند دیگر می‌باشد. در کتب اهل سنت با سند صحیح از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل شده است که: « این حجر قیامت مىآید (مبعوث مىشود) در حالى که دو چشم دارد که با آن مىبیند و زبان دارد که با آن سخن مىگوید و به نفع هر کسى که او را بر حق لمس کرده، شهادت مىدهد.» البانی در ابتدای این حدیث تصریح به صحیح بودن سند این حدیث می‌کند. [۲]
در حدیث دیگر از پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله) با سند صحیح (راویان همگی از بخاری و مسلم هستند) نقل شده است که: «مسح نمودن حجر الاسود و رکن یمانى سبب فرو ریزى (بخشیده شدن) خطاها مىشوند.» [۳]
و مطلب آخر چند سوال از طرفداران صحیح بخاری. آیا این کتابی است که بعد از قرآن معتبرترین کتاب‌هاست؟ آیا این کتابی است که تمام روایاتش بدون بررسی سند قبول می‌شود؟ آیا این کتابی است که ادعا شده است دروغ را از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) دور می‌کند. پس با این وجود چگونه این خبر در صحیح بخاری نقل شده است و بخاری اخبار صحیح اسلامى را کنار گذاشته است!.
پی‌نوشت:
[۱]. عَنْ عُمَرَ رضى الله عنه أَنَّهُ جَاءَ إِلَى الْحَجَرِ الأَسْوَدِ فَقَبَّلَهُ، فَقَالَ: إِنِّى أَعْلَمُ أَنَّکَ حَجَرٌ لَا تَضُرُّ وَلَا تَنْفَعُ، وَلَوْلَا أَنِّى رَأَیْتُ النَّبِىَّ صلى الله علیه و آله یُقَبِّلُکَ مَا قَبَّلْتُکَ. (بخاری، صحیح بخاری، مصدر الکتاب : موقع وزاره الأوقاف المصریه، حدیث ۱۵۹۷٫)
[۲]. “صحیح” وعنه قال : قال رسول الله صلى الله علیه وسلم فی الحجر : ” والله لیبعثنه الله یوم القیامه له عینان یبصر بهما ولسان ینطق به یشهد على من استلمه بحق ” . رواه الترمذی وابن ماجه والدارمی . (البانی، مشکات المصابیح، المؤلف : محمد بن عبد الله الخطیب التبریزی، الناشر : المکتب الإسلامی، بیروت، شماره حدیث ۵۳۴۶٫)
[۳]. عَنْ مَعْمَرٍ، وَالثَّوْرِیِّ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ السَّائِبِ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُبَیْدِ بْنِ عُمَیْرٍ، عَنْ أَبِیهِ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، عَنِ النَّبِیِّ أَنَّهُ قَالَ: ” إِنَّ مَسْحَ الْحَجَرِ الأَسْوَدِ وَالرُّکْنِ الْیَمَانِیِّ یَحُطَّانِ الْخَطَایَا حَطًّا ” (عبدالرزاق صنعانی، مصنف عبد الرزاق، المحقق: حبیب الرحمن الأعظمی، دار النشر: المکتب الإسلامی، بلد النشر: بیروت، شماره حدیث ۸۶۵۴٫)
