مناظره ای با یک وهابی درباره عدم سحر شدن پیامبر اکرم
مناظره ای با یک وهابی درباره عدم سحر شدن پیامبر اکرم
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آن‌چه در این نوشتار به آن می‌پردازیم، مناظره‌ای بین دکتر محمد رضایی (یکی از علمای شیعه) با یک وهابی است. آقای رضایی داستان مناظره را این‌گونه بیان می‌کند:
«وهابی وارد بحث شد و گفت: برخى احادیث کتاب کافى مشکل دارد. دکتر رضایی پاسخ داد: آرى ما نمىگوییم هر چه در کافى است، صحیح است. ما مثل ادعایى که شما در مورد صحیح بخارى دارید، نداریم؛ بلکه بسیارى از احادیث آن‌ها خوب است، اما نیاز به بررسى سندى و متنى در مورد احادیث محفوظ است و اگر حدیثى مشکل سندى یا متنى دارد، رد مىکنیم، مثل مسند احمد بن حنبل که همه احادیث آن صحیح نیست.
وهابی گفت: خیر، کافى و صحیح بخارى قابل مقایسه نیست. چون اکثر احادیث کافى جعلى است و مسند احمد بن حنبل هم احادیثش خوب است. وقتى دیدم این وهابی افراط می‌کند، لازم دیدم که در دفاع از کافى و براى روشن شدن حقایق، نکتهاى را یادآورى کنم تا غفلتزدایى شود؛ از اینرو خطاب به وهابی گفتم: در مورد حدیث سحر النبى (صلى الله علیه و آله) که در صحیح بخارى[۱] است، چه مىگویید؟ وهابی گفت: آن هم درست است.
بنده گفتم: اگر پیامبر (صلى الله علیه و آله) سحر شود، منافى عصمت ایشان و مضرّ به قرآن است. چون از آن به‌بعد کسى نمىتواند به سخنان پیامبر (صلى الله علیه و آله) اطمینان کند، چون ممکن است مطالبى را که بیان کرده، بر اثر سحر بوده باشد و مطالب قرآن نیز زیر سؤال مىرود؟ پس حدیث سحر النبى از لحاظ متنى، مخالف عصمت پیامبر (صلى الله علیه و آله) و قرآن است، از اینرو صحیح نیست. با این‌که در صحیح بخارى آمده است.
وهابی گفت: خیر، در حدیث آمده که پیامبر (صلى الله علیه و آله) خیال مىکرد چیزى واقع شده که نشده است، پس سحر، خیال است و خیال، ضررى نمىزند. بنده گفتم: در مورد سحر، آیات متعددى هست. در برخى آیات آمده است: «فَإِذا حِبالُهُمْ وَ عِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّها تَسْعى.[طه/۶۶] در این هنگام طناب‌ها و عصاهاى آنان بر اثر سحرشان چنان به‌نظر مىرسید که حرکت مىکند.»
با توجه به این آیه، سحر، حقیقت اشیا را تغییر نمىدهد، بلکه نمودها را دگرگون مىسازد و در ادارک انسان تأثیر مىگذارد. این بحث خیالى بودن سحر را تقویت مىکند.
اما در برخى آیات آمده است: «ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ.[بقره/۱۰۲] به‌وسیله سحر، میان مرد و همسرش جدایى بیفکنند».
که این مطلب تأثیرات تکوینى سحر را تقویت مىکند. از اینرو برخى مفسران قرآن سحر را امرى حقیقى مىدانند که تأثیرات واقعى در خارج دارد. در این هنگام بود که وهابی دید که پاسخی برای این امر ندارد، سریع بحث را عوض کرد…..[۲]
پی‌نوشت:
[۱]. بخاری و اعتقاد به سحر شدن پیامبر اکرم (ص)
[۲]. محمد على رضایى اصفهانى، مقالات فارسى، ج۵۳ ص: ۱
