فینال آسیا ثابت کرد که ما می‌توانیم؛ البته اگر زور بالای سرمان باشد
فینال آسیا ثابت کرد که ما می‌توانیم؛ البته اگر زور بالای سرمان باشد
این نوشته بنا ندارد که به بعد فنی فینال لیگ قهرمانان آسیا بپردازد بلکه قرار است برگزاری این رویداد مهم در تهران را از لحاظ کم و کیف برگزاری آن مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم.
از مدت ها قبل مشخص بود که دیدار برگشت فینال لیگ قهرمانان آسیا باید در منطقه غرب برگزار شود و همه هم می دانستند که برگزاری این فینال مستلزم برآورده کردن شروط و انجام پروتکل های خاصی است. چیزی که برای کسی قابل پیش بینی نبود، این نکته بود که یک تیم ایرانی به فینال این رقابت ها برسد.
رسیدن پرسپولیس به فینال تمام معادلات مسئولان فوتبال و حتی ورزش کشور را برهم زد و تمام امکانات کشور را بسیج کرد تا ضمن تجهیز کامل ورزشگاه آزادی و رفع نقایص پر شمار آن، اجازه ندهند که فرصت میزبانی برای پرسپولیس در تهران از دست برود.
ظرف چند روز تمام نقایص و مشکلات پر تعداد این استادیوم بزرگ و قدیمی مرتفع شد و همه چیز برای برگزاری فینال آماده شد.
نقایص کوچک،مسئولین بی تفاوت
ممکن است عده ای تصور کنند که مشکلات ورزشگاه آزادی چقدر مشکلات سخت و بزرگ و دشواری بوده که طی این سال ها امکان رفع و یا حتی بودجه آن وجود نداشته اما واقعیت این است که این مشکلات و خرابی ها، جزئی تر و معمولی تر از چیزهایی بودند که تصور می شد.
از آسفالت کردن تونل ورود اتوبوس تیم ها به محوطه ورزشگاه گرفته تا تعویض صندلی های جایگاه VIP تا تعمیر سرویس های بهداشتی و کندن ستون های آهنی دور زمین و نصب گیت های کنترل بلیت الکترونیکی، مواردی بود که طی روزهای اخیر در مجموعه ورزشی آزادی فقط ظرف چند روز رقم خورد تا پرسپولیس بتواند از حریفش میزبانی کند.
مواردی که ذکر شد، ساده ترین و معمولی ترین حالتی است که یک ورزشگاه فوتبال در سطح جهان باید از آن برخوردار باشد تا دو تیم بتوانند در آن به میدان بروند و تماشاگران هم از حضور در ورزشگاه و تماشای مسابقه آن ها لذت ببرند. با این حال و طی این همه سال، با وجود بیان تمام این مشکلات و آگاهی مسئولین مربوطه از وجود نقایص بسیار در استادیوم آزادی، هیچ اقدامی جهت رفع آن ها و ایجاد محیطی بهتر برای فوتبال دوستان فراهم نشده بود.
اینجا مسئولین ذی ربط در فدراسیون فوتبال،وزارت ورزش و جوانان و شرکت توسعه و تجهیز اماکن ورزشی باید پاسخگو باشند که چرا مواردی که سال های سال همه را در استادیوم آزادی رنج می داد و ظرف کمتر از بیست روز هم قابل حل بود، این همه به تاخیر افتاد؟ مگر تمام این کمی ها و کاستی ها در این همه سالی که مسابقات فوتبال در ورزشگاه آزادی برگزار می شد وجود نداشت و همه هم از آن آگاه نبودند؟
حال نکته دیگری که مطرح است این است که آیا اگر فشار شدید و تحکم آمیز AFC برای حل این مشکلات جهت صدور مجوز برگزاری فینال نبود، بازهم مسئولین اینقدر سریع آن ها را حل می کردند؟ چرا تا زور بالای سر نباشد، اصلاح و تغییری مثبت نباید صورت پذیرد؟
بازی دیشب به خوبی ثابت کرد که ما هم می توانیم میزبان یک رویداد ورزشی مهم باشیم، هم اهدای جام را به بهترین و منظم ترین شکل انجام دهیم و هم حتی خانم ها را به ورزشگاه راه دهیم.
ما می توانیم خیلی کارها بکنیم فقط به شرطی که بخواهیم و یا اینکه سایه زور بالای سرمان باشد!
خبرآنلاین /عرفان حاج‌بابایی
