دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است
دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است
دعایی که خداوند خود را بدان تمجید کرده است
حـضـرت صـادق (ع ) فـرمـود: هـمـانـا بـراى خـداى عـزوجـل در شـب سه ساعت است و در روز سه ساعت که خود را در آن تمجید کند، پس نخستین سـاعـتـهـا از روز آن ساعت است که خورشید در جانب مشرق باشد و باندازه اى که در عصر بـه غـروب مـانـده اسـت (به وقت نماز ظهر مانده باشد) و تا هنگام نماز اولى (یعنى نماز ظـهـر) ادامـه یـابـد، و نـخـسـتـیـن سـاعتهاى شب ثلث آخر شب است تا زدن سپیده (که در این ساعات خداوند خود را تمجید کند و) فرماید:
إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْغـَفـُورُ الرَّحِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ مَالِکُ یَوْمِ الدِّینِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ لَمْ أَزَلْ وَ لَا أَزَالُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْخَیْرِ وَ الشَّرِّ إِنِّی أَنَا اللَّهُ خَالِقُ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ إِنِّی أَنـَا اللَّهُ بـَدِی ءُ کُلِّ شَیْءٍ وَ إِلَیَّ یَعُودُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْوَاحِدُ الصَّمَدُ إِنِّی أَنَا اللَّهُ عَالِمُ الْغـَیـْبِ وَ الشَّهـَادَهِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمـُتـَکـَبِّرُ إِنِّی أَنـَا اللَّهُ الْخـَالِقُ الْبـَارِئُ الْمـُصَوِّرُ لِیَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى إِنِّی أَنَا اللَّهُ الْکـَبـِیـرُ الْمـُتـَعَالِ
سـپس حضرت صادق (ع ) از بیان خودش فرمود: (((و الکبریاء رداؤ ه ))) (یعنى کبریاء و بزرگى برازنده حضرت اوست ) و هر کس درباره آن با او ستیزه کند خداوند او را به رو در آتش اندازد، سپس فرمود: هیچ بنده مؤ منى نیست که این اسامى را بخواند و دلش متوجه خداى عزوجل باشد جز اینکه حاجتش بر آورده شود، و اگر شقى (و با شقاوت ) باشد امید دارم که سعید گردد.
منبع : اصول کافی ج ۴ ص ۲۸۱
