توضیحات
مکتب دیکتاتورها / اینیاتسیوسیلونه /مردی که میخواست دیکتاتور باشد
اینیاتسیو سیلونه مکتب دیکتاتورها را در سال ۱۹۳۸، همزمان با نان و شراب، نوشت. ترجمهی آلمانی این رمان در ۱۹۳۸ در زوریخ منتشر شد، اما نسخهی ایتالیایی آن بیستوچهار سال بعد، یعنی سال ۱۹۶۲، انتشار یافت. این رمانِ استعاری داستان دو امریکایی مشکوک است؛ یک جوجهدیکتاتور و دیگری مشاور ایدئولوژیک او. این دو برای آموختن شگردها و رموز دیکتاتوری به اروپا، سرزمینی که در زمینهی دیکتاتوری تجربههایی غنی دارد، سفر کردهاند. در سفر خود با یک تبعیدی ایتالیایی آشنا میشوند که عمر خود را در راه مبارزه با دیکتاتوری گذرانده است. گفتوگوی سهنفرهی طنزآمیزی میان این دو امریکایی و تومازو در میگیرد. رشتهی این گفتوگو در دست تومازو است که بیشک خودِ سیلونه است. این واقعیت به گفتههای تومازو اعتباری قابل ملاحظه میبخشد، زیرا برآمده از تجربههای عملی سیلونه در راه مبارزه با دیکتاتوری است.
در سال ۱۹۳۹ دو آمریکایی راهی #اروپا میشوند تا از تجربه اروپائیان درزمینهی دیکتاتوری بهره گرفته و حکومتی اینچنینی در ولایت خودشان راه بیندازند؛ همانند همه هالوها ماجرا برای این دو جوجه دیکتاتور بسیار جدیست، #آقای_دابلیو قرار است #رل_دیکتاتور را بازی کند و آقای پیکاب مشاور ایدئولوژیک او را. اما چه کسی میتواند به آنها رمز و راز دیکتاتوری را بیاموزد؟
در جستجوی چنین فردی، به هنگام توقف در زوریخ، دربان هتل آنها را راهنمایی کرده و با این ایده که دشمن دیکتاتوری بهتر از هرکسی میتواند از ماهیت آن رمزگشایی کند؛ این دو را به سراغ یک تبعیدی میفرستد که عمری را در مبارزه با دیکتاتوری گذرانده. به این ترتیب پای راوی نیز به این ماجرا باز میشود و جلسات مباحثهای سهنفره ترتیب داده میشود تا این دو هالو، حقیقتِ دیکتاتوری را از زبان دشمن آن دریابند.
#اینیاتسیو_سیلونه با چنین ایدهای شرایطی پیش میآورد تا در قالبی داستان گونه، اثری جدلی را درباره دیکتاتوری خلق کند. از این منظر کتاب او یادآور #آثار_کلاسیکی همانند شهریار ماکیاولی، #آثار_جدلی_ولتر است و … که با این شیوه نوشتهشدهاند.
در طول جلسات مباحثهای که در سرتاسر کتاب برگزار میشود، شخصیت اصلی تومازوی کلبیست که در واقع خود نویسنده را نمایندگی میکند و حرف او را در این جدلها مطرح میکند.
#کتاب_۱۴ #فصل دارد و جز فصل نخست که شرح آشنایی و نخستین ملاقات این جمع است، ۱۳ فصل بعدی هرکدام به وجهی از #وجوه_اساسی_حکومتهای_دیکتاتوری میپردازد و در دل آن نیز به نکاتی جزئی دراینباره اشاره میکند و در اغلب موارد نیز نگاه او طنازانه و پر از کنایههای جذاب است که حاصل در هم آمیختن ماهیت دیکتاتوری و موقعیت کمیک این دو هالو و خیالاتیست که برای حکومت خود در آمریکا در سر می پرورانند
برخورداری از چنین محتوایی باعث شد، باوجود #انتشار_مکتب_دیکتاتورها در زادگاه خود نویسنده با مشکل و تأخیر روبهرو شود. کتاب حاضر تقریباً همزمان بارمان معروف نان و شراب (دیگر اثر معروف سیلونه)نوشته شد و همچون این رمان نیز برای بار نخست به زبان آلمانی در زوریخ منتشر شد. اما انتشار آن در ایتالیا بیست و چهار سال بعد اتفاق افتاد.
زمان نگارش اثر ۱۹۳۸ و همزمانی آن با قدرت گرفتن دیکتاتورهایی #نظیر_هیتلر_و_موسیلینی در اروپا نشان از زمانه شناسی نویسنده و درک این ضرورت که باید پرده از ماهیت چنین موجوداتی برداشت، نوشته شده است. به همین دلیل کتاب مملو است از گوشه کنایه های طنازانه به این دیکتاتورها.
#مکتب_دیکتاتورها را نه میتوان یک رمان در شکل متعارف آن محسوب کرد و نه اثر تئوریک درباره دیکتاتوری، به نظر میرسد نویسنده تعمداً با اتخاذ الگویی اینچنین برای کتاب خودخواسته است اثری خواندنی و جذاب درباره دیکتاتوری بنویسد. تمهیدی که به لطف زبان آسان و قابلفهم رمان و بهخصوص طنز جذاب حاکم بر این مباحثات خواننده را به دنبال خود کشیده و محتوای کتاب را به او منتقل میکند.
درباره #هنر_سنتی_سیاست و نارساییهای آن در دوران تمدن تودهای، طرح یک کودتا به دنبال یک انقلاب ناموفق، درباره بیاستعدادی هنری دیکتاتور آینده، هنر دودوزه بازی و باورکردن دروغهای خود گفته، درباره کسی که میخواهد دیکتاتور شود و چگونه دموکراسی خود را به تباهی میکشاند… از جمله موضوعاتی هستند که در دستور کار این جلسات سهنفره قرار گرفته و درباره آنها صحبت میشود و خواننده، از خلال تجزیه و تحلیلهایی که اغلب بر اساس حکومتهای #روسیه، #ایتالیا و #آلمان بناشدهاند، از نظریات شخصی سیلونه آگاه میشود.
#سیلونه خود یکی از چهرههای شاخص نهضت کمونیستی در ایتالیا بود و در هنگام حکومت فاشیستها آن را رهبری کرد. نهضت را هنگام دیکتاتوری فاشیستها نیز رهبری کرد. در زمان استالین، پس از کنارهگیری از #حزب، خود را «سوسیالیست بدون حزب و مسیحی بدون کلیسا» مینامید.« سیلونه، از خلال گفتگوها و بحثهای این اثر، یک موضوع سیاسی و تاریخی را ظاهر میسازد که هم تکنیک کودتا را با هدفهای خودکامگی نمایان میسازد، هم هنر بازی دوجانبه و خطر باور داشتن دروغهای خود، و هم تکنیک مدرن القای افکار به تودهها.»
مکتب دیکتاتورها و کدهای مختلفی که از #دیکتاتوری به خواننده ارائه میکند، به مثابه راهنمایی در خور تأمل برای #شناخت_ماهیت_دیکتاتوری و #فهمِ_ساختارهای این چنینی دارد که از دیرباز همین بوده و هست.