تحقیق در مورد نماز از دیدگاه نهج البلاغه

تحقیق در مورد نماز از دیدگاه نهج البلاغه

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : ۴ صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

1
‏نماز از دیدگاه نهج البلاغه
‏امیر‏ ‏المؤمنین‏ ‏على‏ ‏علیه‏ ‏السلام‏ ‏در‏ ‏نهج‏ ‏البلاغه‏ ‏در‏ ‏موارد‏ ‏عدیده‏اى‏ ‏از‏ ‏نماز،‏ ‏این‏ ‏فرمان‏ ‏بزرگ‏ ‏الهى‏ ‏و‏ ‏محبوب‏ ‏مورد‏ ‏علاقه‏اش‏ ‏که‏ ‏براى‏ ‏هیچ‏ ‏عملى‏ ‏بمانند‏ ‏آن‏ ‏ارج‏ ‏نمى‏نهاد،‏ ‏سخن‏ ‏به‏ ‏میان‏ ‏آورده‏ ‏و‏ ‏اهمیت‏ ‏آن‏ ‏را‏ ‏یادآور‏ ‏شده‏ ‏است‏.
‏۱- ‏از‏ ‏جمله‏ ‏در‏ ‏آغاز‏ ‏خطبه‏ ۱۹۹ ‏که‏ ‏موضوعات‏ ‏مهم‏ ‏اسلامى‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏اصحابش‏ ‏وصیت‏ ‏مى‏نماید‏ ‏و‏ ‏نسبت‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏دادن‏ ‏آن‏ها‏ ‏سفارش‏ ‏مى‏کند،‏ ‏مى‏فرماید‏: ‏نماز‏ ‏را‏ ‏چنانکه‏ ‏باید‏ ‏برپا‏ ‏دارید‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏حفظ‏ ‏و‏ ‏اداى‏ ‏آن‏ ‏کوشا‏ ‏باشید،‏ ‏و‏ ‏هر‏ ‏چه‏ ‏بیشتر‏ ‏به‏ ‏جا‏ ‏آورید‏ ‏و‏ ‏به‏ ‏وسیله‏ ‏آن‏ ‏به‏ ‏خداوند‏ ‏تقرب‏ ‏جوئید،‏ ‏زیرا‏ ‏که‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مى‏فرماید‏: ‏نماز‏ ‏فریضه‏اى‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏وقت‏ ‏معین‏ ‏بر‏ ‏اهل‏ ‏ایمان‏ ‏واجب‏ ‏شده‏ ‏است‏. ‏آیا‏ ‏پاسخ‏ ‏دوزخیان‏ ‏را‏ ‏نشنیده‏اید‏ ‏که‏ ‏وقتى‏ ‏طبق‏ ‏گفته‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏از‏ ‏آنها‏ ‏مى‏پرسند‏: «‏چه‏ ‏چیز‏ ‏شما‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏دوزخ‏ ‏افکند‏»‏ ‏مى‏گویند‏: ‏ما‏ ‏از‏ ‏نمازگزاران‏ ‏نبودیم‏.‏نماز،‏ ‏گناهان‏ ‏را‏ ‏مانند‏ ‏ریزش‏ ‏برگ‏ ‏درختان‏ ‏مى‏ریزد،‏ ‏و‏ ‏همچون‏ ‏رهایى‏ ‏چهارپایان‏ ‏از‏ ‏بند،‏ ‏انسان‏ ‏را‏ ‏رها‏ ‏مى‏سازد‏.
‏ ‏رسول‏ ‏خدا‏- ‏صلى‏ ‏اللَّه‏ ‏علیه‏ ‏و‏ ‏آله‏ ‏و‏ ‏سلم‏- ‏نماز‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏چشمه‏ ‏آب‏ ‏گرمى‏ ‏تشبیه‏ ‏فرمود‏ ‏که‏ ‏بر‏ ‏در‏ ‏خانه‏ ‏مردى‏ ‏باشد‏ ‏و‏ ‏شبانه‏ ‏روز،‏ ‏پنج‏ ‏نوبت‏ ‏از‏ ‏آن‏ ‏شستشو‏ ‏کند،‏ ‏که‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏صورت‏ ‏دیگر‏ ‏چرکى‏ ‏در‏ ‏بدن‏ ‏وى‏ ‏باقى‏ ‏نخواهد‏ ‏ماند‏.‏مقام‏ ‏و‏ ‏اهمیت‏ ‏نماز‏ ‏را‏ ‏مردانى‏ ‏از‏ ‏مؤمنین‏ ‏مى‏دانند‏ ‏که‏ ‏زینت‏ ‏کالاى‏ ‏دنیا‏ ‏و‏ ‏فرزندى‏ ‏که‏ ‏نور‏ ‏چشم‏ ‏انسان‏ ‏است،‏ ‏و‏ ‏ثروت‏ ‏و‏ ‏دارائى،‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏خود‏ ‏مشغول‏ ‏نمى‏دارد‏ ‏چنانکه‏ ‏خداوند‏ ‏در‏ ‏قرآن‏ ‏مجید‏ ‏فرموده‏ ‏است‏:
‏مردانى‏ ‏هستند‏ ‏که‏ ‏تجارت‏ ‏و‏ ‏داد‏ ‏و‏ ‏ستد‏ ‏دنیا‏ ‏آنها‏ ‏را‏ ‏از‏ ‏یاد‏ ‏خدا‏ ‏و‏ ‏اقامه‏ ‏نماز‏ ‏و‏ ‏پرداخت‏ ‏زکات‏ ‏باز‏ ‏نمى‏دارد‏.‏با‏ ‏این‏ ‏که‏ ‏خدا،‏ ‏بهشت‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏پیغمبر‏ ‏مژده‏ ‏داده‏ ‏بود‏ ‏از‏ ‏بس‏ ‏نماز‏ ‏مى‏گزارد،‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏رنج‏ ‏انداخته‏ ‏بود،‏ ‏و‏ ‏در‏ ‏این‏ ‏کار‏ ‏نظر‏ ‏به‏ ‏این‏ ‏آیه‏ ‏شریفه‏ ‏داشت‏: ‏خانواده‏ات‏ ‏را‏ ‏فرمان‏ ‏ده‏ ‏نماز‏ ‏بگزارند،‏ ‏و‏ ‏خویشتن‏ ‏نیز‏ ‏بر‏ ‏انجام‏ ‏آن‏ ‏شکیبا‏ ‏باش‏.‏از‏ ‏این‏ ‏رو‏ ‏پیغمبر‏ ‏هم‏ ‏خانواده‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏به‏ ‏انجام‏ ‏این‏ ‏فریضه‏ ‏بزرگ‏ ‏الهى‏ ‏وادار‏ ‏مى‏کرد‏ ‏و‏ ‏خود‏ ‏نیز‏ ‏با‏ ‏بردبارى‏ ‏به‏ ‏اداى‏ ‏آن‏ ‏مى‏پرداخت‏ .