آیا لاک برای وضو اشکال دارد؟ یا باید برطرف شود؟
لاک برای وضو
کلیپ مهم درباره لاک زدن خانم ها
لاک برای وضو
در پاسخ به آن، مسئله عقیده مطرح گردید و بعد از توضیح مختصر، از یک جهانبینى صحیح و دقیقى که انسان را با واقعیّات آشنا و مأنوس مىکند، به یک نقطه بسیار مهمّى رسیدیم که تمام آنچه در روى زمین است براى انسان آفریده شده [خَلَقَ لَکُمْ ما فی الارضِ جَمیعا].
حالا انسان در چه شرائطى مى تواند این مسئولیّت مهمّ و سنگین را، بردوش گرفته و به خوبى از آنها بهره بردارى کند؟ و یا با کدام وضعیّت روحى و روانى مى تواند مدیریّت صحیحى را به کار گرفته، تا به یک هدف تعیین شده توفیق حاصل نماید!؟
خودشناسى، یا کلید تمام سؤالات
لاک برای وضو
پاسخ اصلى همه سؤالات درباره خود انسان، و تعریف زندگیش، در یک نکته بسیار باریک و ظریف، متمرکز گردید و آن، مسئله [خودشناسى] است زیرا تا انسان به طور کامل شناخته نشود به هیچ چیز، درباره او، پاسخ داده نخواهد شد، بنابراین، با گام اول، مى توان نتیجه نهائى را، در اختیار گرفت.
??مانع بودن لاک ناخن پا??
سوال: خانمی که ناخن انگشتان پا را لاک زده، برای وضو و غسل چه وظیفه ای دارد؟
پاسخ:
?برای غسل: همه مراجع: باید ناخن تمام انگشتان پا را پاک کند.
? برای وضو: اگر تنها یک انگشت – و لو انگشت کوچک پا – را برای مسح پاک کند، کافی است.
?آیت الله مکارم: بنابر احتیاط واجب، تنها به انگشت کوچک نمی توان اکتفا کرد. (یعنی کفایت نمی کند که فقط ناخن انگشت کوچک پا را پاک کند و آن را مسح نماید؛ بلکه باید ناخن یکی دیگر از انگشتان پا را پاک و بر آن مسح کند)
—————–
منبع: امام: تحریر الوسیله، وضو، بعد م ۱۵؛ رهبری: اجوبه الاستفتائات، س ۱۱۱؛ سیستانی، نوری، مکارم، فاضل و اراکی: عروه الوثقی، الوضو، فصل فی افعال الوضو، م ۴۹؛ وحید، تبریزی، خویی: منهاج الصالحین، الوضو، الفصل الاول، کیفیه الوضو، م ۹۵؛ صافی، گلپایگانی: هدایه العباد، وضو، م ۱۰۸؛ توضیح المسائل ۱۶ مرجع، ج ۱، م ۲۵۲٫
>>> بر گرفته از کتاب «احکام کاربردی؛ وضو، غسل، تیمم»، اسماعیل زارعی، ص ۳۳٫#احکام_وضو
#احکام_بانوان
#احکام_غسل
#مانع===============================
در ارتباط با این موضوع، توصیه هاى فراوانى از ناحیه پروردگار متعال و رسول خدا و امامان معصوم (صلوات الله علیهم اجمعین) صورت گرفته است و اهمیّت آنرا با یک حدیث نبوى (ص) مى توان به طور کامل درک نمود که مى فرماید:مَنْ عَرَفَ نَفْسَه فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه—-هرکس خودش را، بشناسد در حقیقت پروردگارش را شناخته است.
و در حدیث شریف، کلمه [عَرَفَ] تکرار گردیده است ولى در مقام بیان دو عرفان نیست بلکه دومى مفّسر و بیان کننده اولى است یعنى اگر انسان به خودش شناخت پیدا کند در همان شناخت پروردگارش را، هم شناخته است.
تحقیق در خودشناسى:
در این جا، دو کلمه عنوان مى شود: ۱- خود [نفس] ۲- شناخت [عرفان] با اینکه یافتن حقیقت خود، تعریف صحیح آن است یعنى با تحقیق در مورد [خود]، مسئله شناخت معنا پیدا مى کند ولى هر کدام متناسب با خود، تحقیق و تعریف خاصّى وجود دارد، که در بحث هاى علمى مىگویند در تحقیقات از هر چیزى دو مقام وجود دارد، ۱- مقام ثبوت ۲- اثبات
