چرا بعد از مدتی عشق زن و شوهر کمرنگ می شود+فیلم
کم رنگ شدن عشق
چرا عشق در زندگی کم رنگ می شود کلیپ زیر را مشاهده کنید
به عنوان مثال:
اگر بخواهیم خود زندگى را تعریف کنیم، با چند سؤال مهمّ مواجه هستیم.
آیا زندگى یک حقیقت ظاهرى است که در خارج از وجود انسان، براى خود فضاى مستقلّى دارد، یا یک امر درونى است که به وضعیّت روحى و روانى او مربوط مى شود؟
اگر زندگى یک حقیقت ظاهرى و مستقلّى است، پس چرا، زندگانى انسانها متفاوت و گوناگون است و هرکسى براى خودش زندگى مخصوصى را افتتاح کرده است؟
اگر کسى از این دو مطلب قانع نشد و اصرار دارد که زندگى یک حقیقت مستقلّى است و در خارج از وجود انسان براى خود جایگاهى دارد، در این صورت از او خواسته مى شود که ما را به تماشاى آن راهنمایى کن، تا از نزدیک شاهد برنامه هایش باشیم به خاطر اینکه هر موجود ظاهرى که داراى وجود مستقلى است باید در شعاع حواس پنج گانه قرار گیرد بدون تردید چنین چیزى را هیچ عاقل و خردمندى نمى پذیرد و نه مى تواند توجیهش کند تا زندگى را به صورت یک حقیقت ظاهرى نمایش دهد.
کم رنگ شدن عشق
زنان و مردان بسیاری را دیده‌ایم که پس از درگیر شدن در روزمرگی‌های زندگی، اعتراف می‌کنند از عشق آتشین اولیه چیزی باقی نمانده‌است. گاهی به اشتباه ازدواج را از بین برنده عشق می‌دانند و از تنهایی بیشتر بعد از ازدواج گله می‌کنند. این درحالی است که روانشناسان ازدواج را به شرط تلاش سبب پایداری و دوام عشق می‌دانند. مگر نه اینکه این عشق آتشین در ابتدای آشنایی را شما به وجود آورده‌اید؟ پس چگونه است که عشقی که خود جاری ساخته‌اید به یکباره نابود شود؟ عشق زاییده‌ی خودتان است، پس باید برای پرورش و رشد آن تلاش کنید تا پایدار بماند.
عشق فقط با عشق رشد می‌کند. عشق محتاج بستری عاشقانه است، این را باید به عنوان مهمترین و بنیادی ترین اصل به خاطر داشت. عشق تنها در بستری عاشقانه قادر به رشد و فزونی است. عشق تحت تاثیر امواج و بازتاب‌های عاشقانه در محیط پرورش می‌یابد.
نکاتی در پایداری عشق در زندگی زناشویی
برای عشق خود وقت بگذارید: چگونه می‌توان عشقی یافت، ولی برای آن وقت کافی نگذاشت؟ برای پایداری عشق باید بر خودمحوری خط بطلان کشید و از «من» به سمت «ما» حرکت کرد. در سختی‌ها می‌توان ارزش با هم بودن را درک کرد. پس چرا باید منتظر لحظات سخت زندگی باشیم تا بفهمیم برای عشق خود وقت کافی نگذاشته‌ایم؟
در مواقع بحرانی متحد و یگانه شوید: گاهی در زندگی شرایطی پیش می‌آید که از دست هیچ‌کس کاری ساخته نیست. شرایطی بحرانی که فقط با همدلی و اتحاد می‌توان سختی آن را پشت سر گذاشت. در بیماری‌های سخت، در شرایط بحرانی مالی، در سوگ عزیزان و… تنها همدلی طرف مقابل می‌تواند گذران سختی را قابل تحمل کند. کسی که در وضعیت بحرانی قرار می‌گیرد، هرگز به تنهایی توان حرکت به سوی بهبودی را ندارد. در این شرایط «حلقه احتیاط دو نفره» تشکیل دهید، همسرتان را در آغوش بگیرید و به او اطمینان دهید وضعیت بهتری در انتظارتان هست.
به یکدیگر با محبت و عشق بنگرید: زوج‌ها پیش از ازدواج از بسیاری از عیب‌ها و کاستی‌های ظاهری طرف مقابل چشم‌پوشی می‌کنند و بعد از ازدواج به جای جستجوی عشق و محبت در زندگی، به کشف معایب طرف مقابل می‌پردازند. زنان و مردانی را دیده‌ایم که پیش از ازدواج بسیار به ظاهر خود اهمیت می‌دهند، ولی پس از ازدواج توجهی به آراستن ظاهر خود ندارند و تنها به عیب‌جویی از هم می‌پردازند؛ کسانی که هیچ‌وقت عشق را نمی‌بینند.
سعی کنید نگرش خود را به موضوعات تغییر دهید: دلیل بسیاری از مشاجره‌های زوج‌ها، اختلاف دیدگاه‌هایشان است. همسرانی که وقت زیادی را برای تغییر تفکر یکدیگر صرف می‌کنند و روز به روز به مشکلات خود می‌افزایند. زمانی در زندگی زناشویی خود به عشقی پایدار می‌رسید که واقعیت را بپذیرید و برای نقطه‌نظرهای متفاوت همدیگر ارزش و احترام قایل باشید. وقتی زن و شوهر بیاموزند یک بعدی با مسئله رو‌به‌رو نشوند، مشکل خود به خود حل خواهد شد.
همسران خوشبخت و موفق معتقدند که همواره باید در کنار هم روابط عاشقانه و پر از محبت خویش را با استفاده از فرایند آموزش ارتقا بخشید.
مراقب شریک زندگی خود باشید: عشق انرژی خارق‌العاده‌ای دارد. همسران عاشق آن را احساس می‌کنند، دریافت کرده و به همسران خود انتقال می‌دهند و همواره سعی در افزایش آن دارند. اگر همه انرژی خود را صرف عشق ورزیدن کنید به منبع لایزال عشق متصل خواهد شد. در هنگام دعوا و مشاجره نیز انرژی منفی حاصل از دعوا، بر هر دو نفر تاثیر منفی می‌گذارد. پس دعوا را به پایان ببرید و عشق را آغاز کنید! بهتر است بیاموزید چگونه عشق بورزید تا آنکه دعوا راه بیندازید! هرگز آرزو نکنید در همزیستی با شریکتان برنده باشید بلکه همواره بخواهید تا پیوندی محکم، پایدار و مملو از عشق داشته باشید. ازدواج بدین منظور صورت می‌پذیرد که عشق خود را تقدیم دیگری کنیم، نه آنکه در انتظار به دست آوردن و تملک شیئی یا فردی باشیم.
ازدواج اتحاد دو انسان فداکار است. چنانچه شما برای اثبات «خود» کوشش کنید، شاید فقط خودتان برنده شوید، ولی چنانچه برای برقراری و تداوم زندگی مشترکتان کوشش کنید، قطعاً هر دو برنده خواهید‌شد.
در متون دینی ما نیز توصیه‌های بسیاری برای دوام عشق بین همسران وجود دارد. مانند احادیثی از امام صادق (ع) که به زن و شوهر توصیه می‌کند:
شوهر در رابطه خود با همسرش از سه چیز بى‌نیاز نیست: سازگارى با او تا به این وسیله سازگارى و محبت و عشق او را به خود جلب کند، خوشخویى با او و دلبرى از او با آراستن خود براى وى و فراهم آوردن امکانات رفاهى او ۱
زن با شوهر سازگار خود ناگزیر از رعایت سه نکته است: حفظ کردن خود از هر گناه و آلودگى تا شوهرش در هر حال، خوشایند یا ناخوشایند، در دل به او اطمینان داشته‌باشد؛ مراقبت از او و زندگىاش تا شوهرش در صورتى که لغزشى از او سرزند با او مهربانى کند، و اظهار عشق به او با عشوه و دلبرى و ظاهر مناسب و خوشایند در نظر او. ۲
پی‌نوشت:
۱- .(میزان الحکمه ، ح ۷۸۷۶)
۲- (بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۲۳۷ )
حالا که براى زندگى در ظاهر و خارج از وجود انسان، نتوانستیم دلیلى پیدا کنیم که آن را به صورت محسوس نشان دهد پس باید به دنیاى درون او سفر کنیم تا بلکه بتوانیم، حقیقت زندگى را پیدا کرده و با دلایلى قطعى اثبات کنیم.
پس به ابزار و امکانات ویژه اى در اینجا نیاز داریم، تا بتوانیم به شناخت و آگاهى هاى لازم نائل شویم، چون حواس پنج گانه در ظواهر کاربرد دارند و تنها اشیاء ظاهرى را مى توانند تشخیص دهند. بنابراین مسئله زندگى یک واقعیّت درونى و یا [متافیزیکى] شد و لذا، حواس خاصّى لازم است که قدرت نفوذ به فضاى باطن را داشته باشد.
