خودستایی، خویشتن را پاک شمردن، و فضیلت برای خود ساختن
خودستایی غرور
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ یُزَکُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَنْ یَشاءُ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتیلاً (نساء/۴۹) آیا ندیدى کسانى را که خودستایى مى کنند؟! (این خودستایی ها، بى ارزش است؛) بلکه خدا هر کس را بخواهد، ستایش مى کند؛ و کمترین ستمى به آنها نخواهد شد.
در آیه بالا اشاره به یکى از صفات نکوهیده شده که گریبان گیر بسیارى از افراد و ملت ها مى شود و آن خودستایى و خویشتن را پاک نشان دادن و فضیلت براى خود ساختن است.
در واقع آیه می فرماید: فضیلت چیزى است که خداوند آن را فضیلت بداند نه آنچه خودستایان براى خود از روى خودخواهى قائل مى شوند و به خویش و دیگران ستم مى کنند.
خودستایی غرور
بله به درستی که سرچشمه خودستایی همان عجب و غرور و خودبینى است که تدریجا به صورت خودستایى جلوه کرده و در مرحله نهایى سر از تکبر و برترى جویى در مى آورد و همین حس برتری جویی باعث می شود که شخص به گناهان کشیده شود. الان هم متاسفانه افرادی هستند که به بیماری خودستایی گرفتار هستند و لذا به زحمت حاضر مى شوند که در برابر حقایق اسلام تسلیم گردند. و کسی که در برابر حق تسلیم نشود انواع گناهان را بدون ترس انجام می دهد.(۱)
۱-خلاصه ای از تفسیر نمونه(همراه با اضافات) ج ۳ ص ۴۶۵