خانه شکنجه
خانه شکنجه
به گزارش مجله همشهری ، پدر و مادری که ۱۳ فرزندشان را چند سال شکنجه کرده، در طول روز به آن ها فقط یک وعده غذا می دادند و یک بار در سال آن ها را حمام می کردند، بالاخره به دام پلیس آمریکا افتادند. آنها یکی از عجیب ترین پرونده های شکنجه در کل تاریخ جهان را به وجود آورده اند.
مادر و پدر این ۱۳ نفر برایشان قوانین سختگیرانه ای در نظر گرفته بودند. البته کسی دقیقا نمی دانست این قانون ها از کجا آمده اند چون تا قبل از آن هرگز نمونه ای شبیه آن وجود نداشت. با این همه، آن ها بیشتر از ۲۰ سال آن را وضع کرده و اجرایش می کردند. دو تا از مشهورترین قوانین که تحمل کردن شان نسبت به بقیه ساده تر بود، اینها بودند: هر بچه فقط روزی یک بار می توانست غذا بخورد. برای دوش گرفتن هم باید حدود یک سال در صف انتظار می ماند. اما این همه ماجرا نبود.
شکنجه های روحی بخش مهمی از رفتاری بود که این دو نفر در حق فرزنداشان روا می کردند. اگر به آن ها غذا نمی دادند دلیلش این نبود که پولی نداشتند بلکه صرفا می خواستند حال فرزندان شان را بگیرند. این طور که بچه ها بعد از آزادی برای پلیس تعریف کرده اند وقتی زمان درست کردن غذا فرا می رسید، چند نفر از بچه ها به قید قرعه انتخاب شده و به اتاق نشیمن، جایی که به آشپزخانه دید داشت، برده می شدند. آن ها را به مبلی که در اتاق بود، می بستند و بعد جلویشان غذا درست کرده و با اشتها می خوردند. اما به آن ها حتی یک لقمه هم نمی دادند.
وقتی دادستان متعجب می شود
بعد از این که داستان این شکنجه در شهر «پریس»، جایی در ایالت کالیفرنیا و بعدتر در تمام دنیا پیچید، این شکنجه های پدر و مادری یکی از عجیب ترین و بزرگ ترین پرونده های فرزندآزاری و شکنجه در آمریکا را شکل داد و چند و کیل به طور همزمان روی آن کار کردند. مایک هنس ترین، دادستان ایالتی که بچه ها را از نزدیک دیده، جزییات بیشتری از جنایت های پدر و مادرشان را فاش می کند. او می گوید: بچه ها ۱۳ نفر بودند که از دو تا ۲۹ سال سن داشتند. تمام شان به شکل وحشیانه ای شکنجه شده بودند. بخش مهمی از این شکنجه ها روحی بود تا جایی که وقتی می خواستیم برایمان از دردهایشان بگویند، بارها مجبور شدیم برنامه را قطع کرده و چند ساعت به تعویق بیندازیم.
آثار زخم بر بخش های زیادی از بدن شان دیده می شد. این طور که خودشان گفته بودند، مدت ها آفتاب ندیده بودند و اجازه نداشتند از خانه بیرون بروند. دادستان باسابقه به نشریه «ویک» می گوید: «در تمام ۲۰ سالی که مشغول کار بودم، پرونده های مشابه این که پدر و مادرها فرزندانشان را آزار می دادند، دیده بودم. در اخبار نمونه های وحشیانه زیادی دیده بودم، مثل پدری که چند سال به دخترش در خانه تجاوز می کرد. در بیشتر این موارد، پای ارتباط نامشروع در میان بود یا شرایطی پیش آمده بود که باعث می شد ناپدری، نامادری یا فرزندخوانده های حسود مشکل به وجود بیاورند. این مورد اما با همه شان متفاوت بود و واقعا باعث حیرت من شد. حجم آزار جسمی، جنسی و روحی که به این بچه ها وارد شده غیرقابل تصور است.»
عجیب ترین توجیه ها برای بدترین جنایت
پدر و مادری که آن ها را در تمام این مدت شکنجه کردند، دیوید آلن تورپین، ۵۷ ساله و آنا تورپین ۴۰ ساله هستند. شاید باورش دشوار باشد اما وقتی نوبت شان رسید تا از کارهایشان دفاع کنند، قیافه حق به جانبی گرفته و از بیشتر کارهایشان دفاع کردند. یکی از آن ها گفت: «چون بچه ها بلد نبودند درست حمام کنند، تنبیه شان می کردیم و می گفتیم تا زمانی که روش درست حمام کردن را یاد نگیرند اجازه ندارند خودشان را بشویند. مشکل شان این بود که با آب، بازی می کردند و آن را هدر می دادند، بدون این که به طور درستی از آب استفاده کنند. در نتیجه ما تنبیه شان می کردیم. روش مان کمی خاص بود اما این اصلا به کسی مربوط نیست. روش ها فرق می کنند.»
آن ها فرزندانشان را نزد پزشک و دندانپزشک هم نمی بردند و توجیه شان این بود که آن ها یک مشت کراواتی به دردنخور بودند که در ازای پول زیادی که می گرفتند هیچ کاری انجام نمی دادند. چرا باید به چنین کسانی پول داد و از آن ها حمایت کرد؟ به جز اینها، ما ۱۳ بچه داریم که هزینه ویزیت دکتر برای هر کدام حداقل ۱۰۰ دلار است. چطور انتظار دارید ما هر ماه ۱۳۰۰ دلار فقط بابت هزینه دیدار با یک مشت آدم به دردنخور بپردازیم؟»
خوابیدن کار شیطان است
شرح شکنجه های عجیب و مفصل این پدر و مادر در جلسه دادگاه باعث واکنش شدید خیلی از حاضران شده بود. یکی از شکنجه ها این بود که بچه ها باید هر شب تا حوالی ساعت چهار و پنج صبح بیدار می ماندند. معمولا از آن ها نمی خواستند کار خاصی انجام بدهند و بیگاری کنند اما باید بیدار می ماندند. بعد هم در تمام طول روز خواب بودند و به جز وقت ناهار یا شام- که البته غذای چندانی هم گیرشان نمی آمد- بیدار می شدند.
پدر و مادرشان در توجیه این رفتار با بچه ها گفتند: «خوابیدن کار شیطان است. آدم باید همیشه بیدار باشد. برای همین ما بچه ها را بیدار نگه می داشتیم. البته به جز این کارمان دلیل دیگری هم داشت. به نظرم بچه ها اگر قرار بود در طول روز بیدار بمانند، خیلی سر و صدا و اذیت می کردند. به همین دلیل کاری می کردیم که در طول روز مزاحم مان نباشند. وقتی در طول روز خواب باشی، هزینه ات هم کمتر است و بیخود کسی را اذیت نمی کنی.»
موجودات منزوی
خانه آن ها در ۱۱۳ کیلومتری لس آنجلس در شهری کوچک قرار داشت. هرچند آن ها همسایه هایی هم داشتند اما تا به حال دیده نشده بود که با کسی ارتباط برقرار کنند، کمتر از خانه بیرون می آمدند و اگر سر و کله شان هم پیدا می شد، برای این بود که دعوایی به راه بیندازند. این ها بخشی از شهادت همسایه های این زوج شیطانی است. به دلیل همین رفتار مرموز، کسی جرئت نمی کرد به این خانواده و خانه عجیب شان نزدیک شود، ماجرا نیز زمانی لو رفت که یکی از فرزندان خانواده که پسری هفده ساله بود، زنجیرهایی که به دست و پایش بسته شده بود را باز کرده و بیرون از خانه نیمه مخروبه شان دنبال راهی برای فرار گشت.
خانه متعفن
کارشناسان پلیس و نیروهای ویژه زمانی وارد خانه شده بودند که تمام پنجره ها و روزنه ها- به جز پنجره یک اتاق که محل استراحت زن و شوهر بود- بسته شده بودند. تمام خانه نیز از بوی تعفن انباشته بود تا جایی که تنفس تیم ویژه را برای چند ساعت با مشکل جدی رو به رو کرد. دلیل بوی بد این بود که بچه ها در زمان های محدودی اجازه داشتند از سرویس بهداشتی استفاده کنند. پدرشان در توجیه این رفتار می گوید: «ما که نمی توانیم یک دستشویی را در اختیار آن همه آدم بگذاریم. خودمان هم آن جا را لازم داریم. به جز این، بچه های ما زیادی لوس و ننر بار آمده اند و معمولا خودشان را خراب می کردند.»
عجیب ترین پرونده شکنجه
وکیلی که دفاع از این کودکان را برعهده گرفته، به لس آنجلس تایمز می گوید: «شرایطی که آن ها در آن بزرگ شده اند، عجیب و غیرقابل باور است. متعجب هستیم که طی سال هایی که از شکنجه بچه ها گذشته هیچ کسی حتی سراغ شان را نگرفته. بعضی ها می گویند آن ها از سال ۲۰۱۰ تحت شکنجه بوده اند. هیچ عدد دقیقی در این باره وجود ندارد چون بچه ها هیچ چیزی یادشان نیست. فقط از روی حدس و گمان یا تاریخ اسباب کشی آن ها به این خانه می شود حدس هایی زد.»
پایان سال ها اسارت
رازی که برملا شد
راز چند ساله دیوید تورپین پنجاه و هفت ساله و همسرش «لوییز» چهل و نه ساله بالاخره در شانزدهم ژانویه با فرار یکی از فرزندان شان فاش شد. این پدر و مادر بی رحم کالیفرنیایی ۱۳ فرزند خود را در بدترین شرایط نگهداری کرده و آن ها را با زنجیر به تخت هایشان بسته بودند. حتی برای غذا دادن به آن ها از ظروف مخصوص حیوانات استفاده می کردند. بزرگ ترین فرزند آن ها بیست و نه ساله است و کوچک ترین آن ها دو سال دارد. بیشتر آن ها به خاطر این که تنها یک بار در روز غذا می خوردند، دچار سوءتغذیه شده اند.
پدر و مادر دیوید در مصاحبه با سی ان ان گفتند: «پسر و عروس مان از ما دور بودند و زمانی که از آن ها می پرسیدیم چرا این همه فرزند می خواهید، جواب می دادند با داشتن فرزند بیشتر، برکت بیشتری در زندگی خواهیم داشت. همیشه فکر می کردیم آن ها زندگی خوبی دارند و این خبر ما را شوکه کرد. آخرین باری که آن ها را ملاقات کردیم، نوه هایمان بسیار لاغر بودند که فکر می کردیم به خاطر تعداد زیادشان غذا به اندازه کافی ندارند اما هرگز فکر نمیکردیم به خاطر شکنجه و اسارت باشد، اما حتی چند بار به آن ها کمک مالی کردیم تا برای فرزندان شان غذاهای بیشتری تهیه کنند. آن ها از دور خانواده شاد و خوشبختی به نظر می رسیدند.»
پس از سال ها اسارت، بالاخره یکی از دختران خانواده موفق شد با فرار از پنجره خود را به پایگاه پلیس رسانده و خبر بدهد که ۱۲ خواهر و برادر دیگرش نیز در خانه زندانی هستند. با این گزارش، نیروهای پلیس به سرعت به خانه آن ها آمده و با پیدا کردن مخفیگاه، بقیه بچه ها را نیز نجات دادند. طبق گفته دکتر مارشال بست، بهبود آن ها هم از لحاظ جسمی و هم روانی ماه ها زمان نیاز دارد.
دادگاه
دادگاه این پدر و مادر بی رحم در نوزدهم ژانویه برگزار شد. با این که تمام شواهد و مدارک علیه آن هاست اما این دو نفر با گذاشتن وثیقه ای ۱۲میلیون دلاری تا دادگاه بعدی که در بیست و سوم فوریه برگزار می شود آزاد شدند. طبق ادعای وکیل مدافع ممکن است حکم حبس ابد برای آن ها در نظر گرفته شود که هیچ عفو و بخششی نخواهد داشت.
