پوشش که زینت وجودی انسان است،با بهار تجدید می شود،چراکه آراستگی بیرون زمینه ساز آراستگی درون خواهد بود،
اما با شروع سالی جدید اگر درون آراستگی و تجدید لازم را به دست نیاورده باشد،روان انسان از آراستگی خود لذت لازم را نخواهد
برد؛چراکه فطرت انسانی هر تجدیدی را نمی پسندد و تا زمانی که درون و بیرون به توازن و همسانی نرسند،
انسان دوگانگی را درون خود احساس می کند…